บทที่ 198

เมเรดิธเดินทางไปที่บ้านมอนต์โกเมอรีด้วยความโกรธที่ท่วมท้น เมื่อเธอกลับมาถึง แม่บ้านได้รินชาให้เธอหนึ่งถ้วยและนำขนมมาให้เธอ “เป็นอะไรไปคะ คุณเมเรดิธ? ทานผลไม้จานนี้เพื่อไล่ความโกรธสักหน่อยเถอะค่ะ” แม่บ้านมองเธออย่างยิ้ม ๆ “เธอเป็นใครมายุ่งเรื่องของฉัน?” เมเรดิธกลอกตาอย่างไม่พอใจ “แม่ของฉันอยู่ที่ไหน?” เสียงรถแล่นเข้ามาจากประตูหลัง หลังจากที่เธอเอ่ยถาม แม่บ้านได้มองไปที่ประตู “ฉันคิดว่าคุณหญิงกลับมาแล้ว” เมื่อนั้น เมเรดิธลุกขึ้นยืนทันที “บอกแม่ทีว่าฉันอยู่ในห้องเมื่อแม่ถามหา” เมื่อออกคำสั่งแล้ว เธอคว้ากระเป๋าและรีบวิ่งขึ้นบันไดไป แม่บ้านรับรู้และมองร่างที่เดินออกไปของเมเรดิธด้วยความเกลียดชังที่มีในดวงตาของเธอ “แกเป็นคนฆ่าบริทนีย์ทางอ้อม เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด! บริทย์คงจะยังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและเรียบง่ายหากเพียงลูกสาวคนโตอย่างแกไม่ปรากฏตัวและขโมยเอาทุกสิ่งของเธอไปในทันที!” หลังจากพูดจบ เธอรู้สึกได้ว่าเอโลอิสกำลังใกล้เข้ามามากขึ้นทุกที “เมเรดิธอยู่ไหน ไดอาน่า? เธอกลับมาบ้านหรือยัง?” เสียงของเอโลอิสลอยมา ในขณะที่แม่บ้านชราอยู่ตรงหน้าเอโลอิส เธอแสดงกริยาไม่เหมือนกับคนอื่น ๆ ในแง่ขอ