บทที่ 1399

ฉากนั้นเจาะเข้าไปในหัวใจของเมเดลีน เธอรีบลุกขึ้นและวิ่งไปหาเอโลอิสที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น “แม่คะ! แม่!” เธอไม่รู้ว่าเอโลอิสแค่เป็นลมหรือว่าแย่กว่านั้น แต่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่มีการตอบสนองใด ๆ ออกมาเลย ตอนนี้เอโลอิสถูกมัดด้วยเชือกที่มัดแน่นจนมีรอยฟกช้ำบนแขน ใบหน้าของเธอมีสิ่งสกปรกและฝุ่นเกาะอยู่เป็นชั้น ๆ ในขณะที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด สภาพดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก “แม่! ตื่นสิคะแม่ เอวลีนอยู่ที่นี่ แม่อยากเจอหนูใช่ไหม?” เมเดลีนคลายเชือกอย่างรวดเร็วและอุ้มเอโลอิสไว้ ก่อนที่จะวางเธอพิงกำแพง “แม่คะ” เธอร้องเรียกอีกสองสามครั้ง แต่เอโลอิสไม่ตอบสนองเลย เมเดลีนสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นชายคนนั้นเปิดกระเป๋าแล้วจ้องเงินด้วยดวงตาที่เป็นประกายโลภมาก “คุณทำอะไรกับแม่ฉัน ทำไมแม่ถึงไม่ตื่นเลย!” เมเดลีนถามอย่างฉุนเฉียว ชายคนนั้นคาบบุหรี่ไว้ในปากขณะที่ตอบอย่างเหยียดหยาม “นังบ้านั่นเอาแต่คร่ำครวญหาลูกสาว หรืออะไรสักอย่าง มันน่ารำคาญ ฉันก็เลยปิดปากมันด้วยยานอนหลับก็แค่นั้นแหละ” ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็กำหมัดแน่น เธอมองชายคนนั้นนับเงินอย่างมีความสุข ก่อนจะก้มลงกระซิบที่เข็มกัดดอกกุหลาบที่คอเสื้อ “คุณได้ยิน