บทที่ 1376

เมเดลีนยังคงรู้สึกงุนงงกับข้อมูลใหม่ที่เธอเพิ่งจะได้รับ และเธอก็ยังจำเสียงผู้หญิงที่รับสายโทรศัพท์ของอดัมได้อย่างชัดเจน “อดัม ตอนนี้คุณมีแฟนเหรอ?” เธอถามเพื่อความมั่นใจ หลังจากที่พูดแบบนั้น เมเดลีนก็เห็นว่าอดัมผงะไปเล็กน้อย ในทางกลับกันเจเรมี่ก็มองอดัมด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ทำไมคุณถามแบบนั้น ลินนี่?” “เปล่าคะ แค่ตอนที่ฉันโทรหาอดัมมีผู้หญิงคนหนึ่งรับโทรศัพท์แทนเขา ฉันรู้สึกคุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินเสียงนั้นจากที่ไหนสักแห่ง” เมเดลีนอธิบายด้วยรอยยิ้มและท่าทางสงบนิ่ง “อดัม ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เรารู้จักหรือเปล่า?” “ไม่ พวกคุณไม่รู้จักหรอก” อดัมรีบปฏิเสธ แต่แล้วก็ยอมรับเล็กน้อย “แต่เธอเป็นแฟนผมจริง ๆ” เขาพูดพลางก้มมองเวลา “ผมคงต้องไปแล้ว แฟนผมเธอเป็นคนขี้กลัวเลยอาจจะรู้สึกไม่ปลอดภัยที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวตอนกลางคืน” อดัมพูดก่อนจะเดินกลับออกไป หลังจากที่เมเดลีนเดินไปส่งเขาที่ประตู เธอก็รีบกลับมาที่ห้อง แล้วหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเจเรมี่ด้วยความรู้สึกหวาดกลัวที่ปรากฏในแววตา “เจเรมี่ เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับอดัม ทำไมคุณถึงไว้ใจเขามากขนาดนั้น?” “เขาน่าจะถูกบังคับจนต้องอ