บทที่ 1363

เมเดลีนและเจเรมี่เองก็เงยหน้ามองหมอที่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “เราพยาพยามอย่างสุดความสามารถแล้วครับ แต่ผู้ป่วยไม่มีความตั้งใจอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อเลย ผมอยากให้ทางญาติทำใจเผื่อเอาไว้” ได้ยินอย่างนั้น คนเป็นพ่อและแม่ก็หน้าซีดราวกับวิญญาณได้หลุดออกจากร่างไปแล้ว เมเดลีนจึงชำเลืองมองไปในห้องไอซียูเล็กน้อย เธอนึกถึงคำพูดที่ไรอันพูดด้วยก่อนที่จะทรุดตัวลงและแววตาที่จริงใจของเขาในตอนนั้น ‘ไรอัน ‘คุณยังไม่ได้ชดใช้ในสิ่งที่ได้ทำลงไปเลย คุณจะยอมทิ้งทุกอย่างและล้มเลิกความคิดที่จะมีชีวิตรอดแบบนี้จริง ๆ น่ะเหรอ?’ “เอวลีน!” แม่ของไรอันกรีดร้องออกมาเสียงดังจนดึงสติของเมเดลีนที่กำลังครุ่นคิดไว้ เมื่อได้สติเมเดลีนก็หันไปเห็นอีกฝ่ายรีบวิ่งเข้ามาหาเธอ เธอคิดว่าแม่ของไรอันจะระบายความโกรธลงที่เธอและสาปแช่งเธอต่อหน้าทุกคน แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือการที่แม่ของไรอันมองตาเธอด้วยสีหน้าอ้อนวอน “เอวลีน ได้โปรดเข้าไปช่วยไรย์ที! ฉันขอร้องล่ะ!” แม่ของไรอันร้องไห้ออกมาอย่างหนักพลางอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “เอวลีน ฉันไม่สนใจแล้วว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น ตราบใดที่เธอช่วยไรย์เอาไว้ได้และทำให้เขามีความตั้ง