บทที่ 1282

“ไรอัน โจนส์” “เลิกยื้อเวลาได้แล้ว หรือแกอยากให้ผู้หญิงที่แกรักต้องตายอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง” ไรอันยืดแขนออกมาด้วยความมั่นใจ “ส่งเธอมาให้ฉัน” เจเรมี่กำหมัดแน่นแล้วจ้องไปยังเมเดลีนที่ยังคงหมดสติอยู่ในอ้อมแขน ไม่นานเขาก็ต้องฝืนใจส่งตัวเธอให้กับไรอัน เขารู้ดีว่าด้วยสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้จะไม่มีแรงพาเมเดลีนไปถึงโรงพยาบาลได้แน่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงส่งเธอให้กับไรอันเพราะนี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้เธอยังมีชีวิตอยู่ ไรอันรับเมเดลีนมาแล้วเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไปว่า “เห็นแล้วใช่ไหมว่าไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้ ถ้าแกเข้าใกล้หรือพยายามพาเธอไปจากฉันอีก ฉันจะฆ่าเธอซะ” รอยยิ้มราวกับปีศาจจอมเย่อหยิ่งปรากฏบนใบหน้าเขา “อย่าพยายามจะจับฉันเพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว บางทีสิ่งที่แกควรทำมากที่สุดคือการกำจัดพิษออกจากร่างกายตัวเอง หรือไม่ก็อยู่ไปจนไม่มีแรงจะมาสู้กับฉัน” ไรอันชายตามองเจเรมี่ที่กำลังเจ็บปวดเกินกว่าจะยืนได้ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเมเดลีนที่อยู่ในอ้อมแขน คนขับรถขับรถมาจอดลงตรงหน้าเขาและเดินเข้ามาเปิดประตูรถให้อย่างนอบน้อม ฌอนและเอโลลิสกลับเข้าไปในรถที่พวกเขาน