บทที่ 1185

เจเรมี่มองลงไปยังขวดยาขนาดเล็กแล้วก้มลงหยิบมันขึ้นมา ขวดใสมีขนาดประมาณนิ้วหัวแม่มือของเขาและบรรจุของเหลวที่ไม่มีสีไม่มีกลิ่นไว้ ไม่มีคำอธิบายบนขวดด้วย เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เขาจำภาพที่เมเดลีนฉีดบางอย่างเข้าไปในตัวเขาสองครั้งตอนที่เขาหลับได้ เขาจึงหันไปหาเมเดลีนซึ่งยังไม่ได้สติ ความสับสนเกิดขึ้นในสายตาที่อ่อนโยนของเขาทันที ‘นี่คือสิ่งที่คุณฉีดให้ผมใช่ไหมลินนี่? ‘มันคืออะไร? ‘การที่คุณจะต้องกระโดดลงไปในแม่น้ำเพื่อรักษามันไว้ มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?’ เจเรมี่คิดกับตัวเอง แต่ก็หาข้อสรุปไม่ได้ ถึงอย่างนั้นเขาเองก็ไม่ได้วางแผนที่จะถามเมเดลีนด้วย เขากำลังจะเก็บของกลับเข้าไปในกระเป๋า ตอนนั้นเองที่เจเรมี่เห็นใครบางคนจ้องเข้ามาจากหน้าต่างประตูห้องด้วยหางตาของเขา เขารีบหันไปมอง แต่คนคนนั้นกลับหันหลังหนีไปแล้ว เจเรมี่พบว่าพฤติกรรมนี้มันดูแปลก เขาลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไป และตามคนคนนั้นเดินไปก่อนที่สุดท้ายเขาก็ไม่เจอใคร เจเรมี่ไม่ได้ตามหาต่อว่าเป็นใคร เพราะเขากังวลเกี่ยวกับเมเดลีนที่ยังไม่ฟื้นคืนสติมากกว่า เขาเข้าไปในห้องพักฟื้นและพบว่าเปลือกตาของเมเดลีนกระตุกราวกับว่าเธอกำลังจะต