บทที่ 1178

เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังจมดิ่งลงเช่นกัน หมอถามขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เขาชี้ไปที่เจเรมี่ “ลิเลียน หนูจำชายรูปหล่อและใจดีคนนี้ไม่ได้เหรอจ๊ะ?” ในที่สุดลิเลียนก็หันไปจ้องเจเรมี่ แต่หลังจากที่มองดูเขาครู่หนึ่ง เธอก็หันกลับมาและส่ายหัว ‘เธอจำเขาไม่ได้ ‘เธอพยายามสื่อว่าเธอไม่รู้จักเจเรมี่เลย’ “ลิเลียน ลองคิดอีกครั้งนะ หนูจะจำเขาไม่ได้ได้ยังไง? เขาเป็นพ่อของหนูนะ พ่อที่รักหนูมากกว่าใครในโลกนี้ไงจ้ะ” คุณหมอย้ำอีกครั้ง ลิเลียนส่ายหัวและขมวดคิ้ว เธอทำหน้าลำบากใจก่อนจะพุ่งตรงไปที่อ้อมแขนของเมเดลีน เมเดลีนสงสัยว่าเธอควรสงสารใครก่อนดี เมื่อเห็นปฏิกิริยาของลูกสาวตัวเอง เธอมองไปที่เจเรมี่ซึ่งขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและความทุกข์ทรมานอย่างสุดจะพรรณนา เมเดลีนตัดสินใจทำลายความเงียบ เพราะกลัวว่าเจเรมี่จะเริ่มคิดมากเรื่องที่ไม่จำเป็น “หมอคะ เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวฉันเหรอคะ? ทำไมเธอถึงจำสามีของฉันไม่ได้?” หลังจากวิเคราะห์อาการของลิเลียนแล้ว หมอก็อธิบายว่า “เพราะว่าเธอเคยได้รับการกระทบกระเทือน เราจึงไม่สามารถตัดความเป็นไปได้ที่ว่าตอนนี้เธออาจจะกำลังความจำเสื่อมอยู่” หมอเง