บทที่ 1169

เมเดลีนมองไปที่ยาแก้พิษตรงหน้าเธอและนึกถึงเจเรมี่ เธอรู้ว่าเจเรมี่คงไม่ยอมเห็นเธอประนีประนอมและยอมรับข้อเรียกร้องอันน่ารังเกียจของไรอันอย่างแน่นอน แต่เธอก็รู้ตัวดีว่าไม่ต้องการเห็นวันที่เขาต้องเจ็บปวดเช่นกัน เมเดลีนกำหมัดแน่นและมองชายตรงหน้าที่กำลังกำโอกาสมีชีวิตของเจเรมี่เอาไว้ สายตาของเขาแน่วแน่ “คุณสามารถขอได้ แต่ถ้าล้ำเส้นเกินไปน ฉันจะไม่เอาด้วย” ไรอันเดินไปหาเมเดลีนและหยิบยาแก้พิษขึ้นมา ด้วยรอยยิ้มลุ่มลึก “ผมเกรงว่าคุณคงจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตกลง ไม่อย่างนั้นความทุกข์ทรมานก็จะไปตกอยู่ที่เขา” ... ณ โรงพยาบาล เจเรมี่เดินไปเดินมาอย่างใจจดใจจ่อ ความสงบที่เขาเคยมีหายไปแล้วในขณะนี้ ยังคงมีเลือดอยู่บนฝ่ามือของเขาเพราะยังไม่ได้ล้างออก และเลือดเหล่านั้นต่างมาจากร่างของลิเลียน เจเรมี่หลับตาและหายใจเข้าลึกพลางนึกถึงลิเลียนที่ช่วงนี้เธอพยายามเข้าหาเขาอย่างหนัก เธออยากจะเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ แต่เขากลับทำเป็นเมินเฉยต่อเธอ พฤติกรรมของเขาทำร้ายจิตใจของเด็กน้อยมากเพียงใด จนกระทั่งก่อนจะหมดสติเด็กน้อยก็ยังคงพยายามที่จะเรียกเขาว่า ‘แดดดี้’ แม้ว่าจะไม่ได้ยินเสียง แต่ก็สามารถเห็นรูปร่างของป