บทที่ 1127

เมเดลีนไม่คิดว่าเจเรมี่จะทำอะไรแบบนี้ เธอจึงเริ่มดิ้นให้หลุดออกจากพันธนาการของเขาทันที แต่เจเรมี่แข็งแรงกว่ามาก เขาใช้ริมฝีปากดันให้อีกฝ่ายเผยอปากแล้วจูบอย่างดูดดื่มมากขึ้น ใบหน้าของเมเดลีนร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที เธอรู้สึกอับอายและเคอะเขิน แต่ก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี ไรอันเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงขณะที่พยายามหลบสายตาไป แต่ก็ไม่มีทางใดให้เขาห้ามตัวเองจากการมองพวกเขาได้เลย “พวกเธอทำอะไรน่ะ?!” แม่ของไรอันที่เพิ่งเข้ามาเอ่ยอย่างตกใจ เจเรมี่ใช้หางตามองแม่ของไรอันอย่างเย็นชาพลางผละออกจากเมเดลีน ทว่าเขาก็ไม่ได้ปล่อยเมเดลีนให้เป็นอิสระ และยังคงกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง เมื่อสังเกตเห็นเมเดลีนอยู่ในอ้อมแขนของเจเรมี่ มาดามโจนส์ก็รีบวิ่งเข้าไปหาเมเดลีนด้วยความโกรธ “เอวลีน มอนต์โกเมอรี เธอไม่มียางอายเลยหรือไง? ไรอันอยู่ที่นี่! เธอกล้าดียังไงมาทำกิริยา… ไร้ยางอาย… กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าสามีตัวเองแบบนี้?! เธอ…” แม่ของไรอันโกรธมากจนพูดตะกุกตะกัก เธอยกฝ่ามือขึ้นเพื่อจะตบเมเดลีน “อย่าทำเอวลีน!” ไรอันหยุดเธอทันที เขาพยายามเข้ามาห้ามแม่โดยไม่ได้นึกถึงอาการบาดเจ็บของตัวเองเลยแม้แต่น้อย ในขณะเดียวกันเ