บทที่ 1111

เมเดลีนรู้สึกหัวใจพองโต เมื่อเห็นเขาหยุดเดิน เธอกำลังวิ่งไปหาชายคนนั้น แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีเด็กสองคนที่ดูน่าจะอายุประมาณหกเจ็ดขวบปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าเธอ เมเดลีนต้องการหลีกเด็ก ๆ ไป ทว่าในตอนนั้นเองที่มีเด็กคนหนึ่งล้มลงและเริ่มส่งเสียงดังออกมา แม่ซึ่งได้ยินเสียงลูกร้องจึงเข้ามา และเมื่อเธอเห็นเมเดลีนที่กำลังจะหนีไป เธอก็คิดว่าเมเดลีนเป็นคนที่ทำให้ลูกชายของเธอล้มลง “คุณชนลูกชายฉันจนล้มแล้วจะหนีงั้นเหรอ?” แม่ของเด็กตะโกนใส่เมเดลีนอย่างเกรี้ยวกราด และจับมือเธอไว้ “จะบอกให้นะ ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชายของฉัน ฉันจะไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ แน่!” ผู้หญิงคนนั้นเตือนด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว แต่ในขณะนี้เมเดลีนกำลังมุ่งความสนใจไปที่ชายซึ่งกำลังจะเดินเข้าไปในอาคารเท่านั้น เธอดึงตัวเองออกจากการเกาะกุม และโยนการ์ดใส่หน้าอีกฝ่าย “ที่นี่มีกล้องวงจรปิด คุณควรดูวิดีโอก่อนที่จะกล่าวหาว่าฉันทำลูกชายคุณล้มนะ แล้วก็หากเป็นฉันจริง ๆ ก็ติดต่อมาหาฉันตามเบอร์บนการ์ดใบนี้แล้วกัน” “...” อีกฝ่ายตกใจกับท่าทีของเมเดลีน และในตอนที่เธอกำลังจะโต้กลับ เธอก็ได้ยินลูกชายของเธอชี้แจง “แม่ฮะ ผมล้มของผมเอง ไม่เกี่