บทที่ 90 ในที่สุดเขาก็มาถึง

เมื่อเข้าใจถึงความรุนแรงของสถานการณ์แมทธิวตอบทันทีว่า "ท่านประธานเราจะใช้เวลาสิบสามนาทีในการไปถึงที่หมายด้วยความเร็วสูงสุด" ใช้เวลาขับรถ 1 ชั่วโมงจากสนามบินไปยัง เพิร์ลริเวอร์อินเตอร์เนชั่นแนล ด้วยความเร็วปกติ พวกเขาอยู่บนท้องถนนมาระยะหนึ่งแล้ว แต่การเดินทางที่เหลือต้องใช้เวลาอย่างน้อยอีกสี่สิบนาทีเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย แมทธิวพยายามอย่างเต็มที่เพื่อใช้เวลาในการเดินทางให้ถึงสิบสามนาที มันเป็นรถยนต์ไม่ใช่เครื่องบิน แม้จะมีฟังก์ชั่นการใช้งานที่หลากหลาย แต่รถก็ไม่สามารถบินไปที่นั่นได้ ด้วยเหตุผลที่ชัดเจนราวกับเวลากลางวันกิดเดียนเม้มริมฝีปากโดยไม่พูดอะไร ในขณะนี้ โทมัส มอร์ตัน ได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องของเขา เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน “เข้าใจแล้วฉันจะถามดู ” เขาโทรหาเจสันหลังจากวางสาย “เจสันวันนี้คุณอยู่ที่ เพิร์ลริเวอร์อินเตอร์เนชั่นแนลหรือเปล่า?” เจสันตอบท่ามกลางความงุนงงว่า “ ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่า?” “ คุณรู้ไหมว่าแขกคนไหนอยู่ในห้อง 8828” “8828?” เจสันถึงกับผงะ รูม่านตาของเขาขยายออก "ผมรู้ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" “ ไปดูสิ ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับรายละเอียด แต่คนที่อยู่ข้างในจะต้องไม่เป็นอันต