บทที่ 86 แก้ไขข้อข้องใจ

เซลีนยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่ดูสบายใจ “ ฉันผ่านความเจ็บปวดมาอย่างมากในการวาดภาพอันนี้ดังนั้นมันจึงยังคงชัดเจนในใจของฉัน พี่อาจเคยเห็นผลงานของฉัน บางทีคุณอาจจะใช้ความทรงจำเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการได้เห็นมัน แต่ฉันพนันได้เลยว่าภาพวาดนั้นไม่ได้ทิ้งความประทับใจไว้มากเหมือนศิลปินต้นฉบับ ฉันแนะนำให้พี่ยอมแพ้ การทำขึ้นมาใหม่ของคุณไม่สามารถดีไปกว่าของฉันได้หรอก” เนลล์ยิ้ม "แน่ใจจริง ๆ เหรอ?" “แน่นอนคุณถามครูใหญ่ได้ ถ้าพี่ไม่เชื่อฉัน” “อาจารย์ใหญ่อย่างนั้นเหรอ?” โอลิเวอร์จ้องไปที่เนลล์ ด้วยความประหลาดใจ ไม่มีคำพูดเล็ดลอดออกจากริมฝีปากของเขาได้ เซลีนคิดว่าเธอมีมันอยู่ในกระเป๋าจริง ๆ เนลล์เป็นคนงี่เง่าที่ลืมร่างของเธอเมื่อห้าปีก่อน ทำไมเธอถึงใช้วิธีโง่ ๆ ในการจดจำงานศิลปะของเธอด้วยการวาดมันอีกครั้ง? ดังนั้นรูปลักษณ์บนใบหน้าของอาจารย์ใหญ่จะต้องพบว่าภาพวาดของเนลล์แตกต่างจากเมื่อห้าปีก่อน! เซลีนคิดเข้าข้างตัวเอง กิดเดียนพูดขึ้นย่างแผ่วเบาว่า “ประกาศผลเถอะ! งานศิลปะของใครเป็นของจริง?” ขณะที่หลังของเธอเหยียดตรงเซลีนรอให้เรียกชื่อของเธอ อย่างไรก็ตาม ... ผู้ตรวจสอบทั้งสามตอบพร้อมเพรียงกันว่า “เ