บทที่ 712 หมู่บ้านประหลาด

ท้ายที่สุดเธอก็ทานอาหารแค่ในตอนเช้าเท่านั้น เธอผ่านความเจ็บปวดมาทั้งวัน เมื่อพิจารณาจากท้องฟ้าที่มืดมิด และคบเพลิงในมือของผู้หญิงคนนั้น เนลล์ก็รู้ได้ในทันทีว่าตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว แน่นอนว่าเธอกำลังหิวโหย เธอเลียริมฝีปากของเธอด้วยความเขินอาย พลางตบที่หน้าท้องที่กำลังส่งเสียงร้องของเธอ “คุณโอเคหรือเปล่า?” “ฉันไม่เป็นไร! มีของกินรออยู่! ถ้าคุณสามารถลุกขึ้นมาจากเตียงเองได้ ฉันจะพาคุณไปกินข้าวข้างนอก” เนลล์พยักหน้า แม้ว่าจะปวดเมื่อยร่างกายไปทั้งตัว แต่เธอก็บังคับตัวเองให้ลุกขึ้น เธอค่อย ๆ เดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไปข้างนอก เธอพบว่าภายนอกนั้นเป็นห้องโถงสีดำสนิท มีเพียงตะเกียงน้ำมันก๊าดบนโต๊ะที่กำลังส่องสว่างบริเวณโดยรอบ ผู้หญิงคนนั้นพาเธอไปที่โต๊ะเพื่อนั่งลง “อดทนหน่อยนะ ฉันจะไปเอากับข้าวมาให้” พอพูดจบเธอจึงเดินไปที่ห้องอื่น เนลล์นั่งอยู่ที่นั่นและตรวจสอบพื้นที่บริเวณนั้นด้วยแสงที่มีเพียงเล็กน้อย บ้านไม่ใหญ่ พื้นดินไม่ราบเรียบ และไม่ได้ทำมาจากปูนซีเมนต์ โต๊ะทำขึ้นมาจากไม้สีเข้มคล้ายใช้สีทาคลุมพื้นผิวเอาไว้ สีแดงบนพื้นผิวส่วนใหญ่ของโต๊ะถูกลอกออก มีชั้นวางของขนาดใหญ่อยู่ข้าง ๆ กับโ