บทที่ 1014 พูดคุยกับเพื่อนเก่า

ลีโอนาร์ดน้อยดิ้นจนตัวหลุดออกจากแขนของเจเน็ต เขาโบกมือด้วยความกระตือรือร้น “พี่ไปซ่อนนะ ผมจะเป็นคนหาเอง” ลิซซี่พยักหน้า พลางหันไปจับมือของวีมอนด์เอาไว้ “แล้วน้องชายของพี่ล่ะ จะเล่นด้วยกันรึเปล่า?” คราวนี้ลีโอนาร์ดน้อยนิ่งเงียบไป เขาเพียงแค่กดริมฝีปากเข้าหากัน และมองดูวีมอนด์น้อยด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตร หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของเนลล์ วีมอนด์น้อยก็เข้าใจแล้วว่า เด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้รังแกพี่สาวของเขาแต่อย่างใด พวกเขาแค่หยอกเล่นกันเฉย ๆ แต่ทว่าเขาก็ยังเป็นเด็กที่มีความมั่นใจในตัวเองอยู่เสมอ มันจะไม่เป็นอะไร ถ้าหากว่าเขาอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของตัวเอง แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพบกันครั้งแรกแบบนี้ เขาจะไม่มีวันขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาทำลงไปอย่างเด็ดขาด เด็กทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่กลั้นหายใจไว้ด้วยความโกรธ อย่างไม่มีใครยอมใคร เนลล์และเจเน็ตต่างก็หัวเราะออกมา สุดท้ายเด็ก ๆ ก็ไม่ได้เล่นซ่อนหาด้วยกัน เด็กชายทั้งสองคนเป็นเด็กฉลาด แต่ก็ดื้อรั้นและก้าวร้าวเล็กน้อย พวกเขาจึงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้