บทที่ 994 คุณหมอเทวดา

แม้จะไม่ได้รับคำแปลจากคุณดอนเนลลี่ แต่เด็กน้อยก็ยังเข้าใจสิ่งที่เคธี่พูด เพราะดูจากสีหน้าและท่าทางของเธอ เขาก้มศีรษะลง และไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนจะกัดริมฝีปากของตัวเอง คุณดอนเนลลี่มองมาที่เขา และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “ปกติแล้วเด็กพวกนี้เป็นเด็กกำพร้าครับ ประเทศทีไม่เหมือนประเทศของเรา เด็กกำพร้าจำนวนมากไม่มีที่ไป พวกเขาใช้ชีวิตอยู่บนท้องถนนด้วยความหิวโหย ไม่มีใครจ้างพวกเขาทำงานหรอกครับ อย่าว่าแต่ไปโรงเรียนเลย” ในที่สุดเคธี่ก็เข้าใจ เธอรู้สึกสงสารเด็กคนนี้จนจับใจ เธอคิดถึงเรื่องนี้ พลางควักเงินทั้งหมดที่เธอมีในกระเป๋าเงินของเธอออกมา ก่อนจะมอบมันให้กับเด็ก "รับมันไว้เถอะนะ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มากเท่าไรนัก แต่นี่คือทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้เพื่อเธอ ทำตัวดี ๆ แล้วอย่าทำแบบนี้อีกนะ” เด็กน้อยชะงัก และมองมาที่เธอ คุณดอนเนลลี่พูดว่า “มัวยืนนิ่งอยู่ทำไมล่ะ? รีบ ๆ รับมันไปซะสิ" เด็กน้อยจึงรับเงินและวิ่งหนีไป ฌอนขมวดคิ้วเมื่อมองดูเด็กคนนั้นวิ่งไป เขาถอนหายใจออกมา “เคธี่ คุณก็ใจดีเกินไป” เคธี่รู้สึกใจหายเล็กน้อย เธอถอนหายใจออกมา “ไม่ใช่ว่าฉันใจดีเกินไปหรอกค่ะ โลกนี้ต่างหากที่มันโหดร้ายเก