บทที่ 97 นำอาหารมาส่งให้เขา

เสียงเย็นชาดังขึ้นเมื่อผู้จัดการล็อบบี้เดินมา พนักงานต้อนรับที่เห็นเจ้านายของพวกเขาเดินเข้ามาในตำแหน่งเดิมทันทีเหมือนหนูเห็นแมว “ผู้จัดการเราไม่ได้พูดอะไรเลย” “ใช่ ๆ เราไม่ได้พูดอะไรเลย” ผู้จัดการแค่ตะคอกใส่พวกเขาเพราะเธอเห็นพวกเขารวมตัวกัน แม้ว่าพวกเขาจะหลบหนีไปบ้างในบางครั้ง แต่เธอก็เมินเกือบตลอดเวลา ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ไล่ตามหัวข้อและพูดแทนว่า “ตอนนี้คุณลีย์อยู่ในสำนักงาน ดังนั้นคุณควรระมัดระวังในการทำงานให้มากขึ้น! ฉันไม่สามารถปกป้องคุณได้ถ้าคุณถูกจับได้!” พนักงานต้อนรับรู้ว่าสิ่งที่ผู้จัดการพูดเป็นความจริงและรีบพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ผู้จัดการเราจะไม่กล้าทำอีก” ผู้จัดการพอใจและจากไปพร้อมกับส่งเสียงในลำคอ … ลิฟต์มาถึงชั้นที่สี่สิบแปดด้วย 'ติ๊ง’ แมทธิวจึงพาเนลล์ไปที่สำนักงานของประธานโดยตรง ไม่ใช่ครั้งแรกที่เนลล์มาที่สำนักงานของกิดเดียน แต่มันแตกต่างจากครั้งที่แล้ว ก่อนหน้านี้เธอมาตอนพักเที่ยงคนในสำนักงานเลขานุการจึงออกไปจึงไม่มีใครรู้ว่าเนลล์อยู่ที่นี่ วันนี้กิดเดียนอยู่ทำงานล่วงเวลาคนในสำนักงาน เลขานุการจึงไม่กล้าออกไปก่อนเวลาโดยปกติ ดังนั้นเนลล์ทำได้เพียงบังคับตัวเองให้เดิ