บทที่ 892 ความเปลี่ยนแปลงที่ไม่ทันได้คาดคิด

วิกกี้ขมวดคิ้วเข้าหากันตอนที่มองไปที่ลูเซียส เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริงเท็จแค่ไหน เพราะว่าแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน และความทรงจำก่อนที่เธอจะอายุแปดขวบนั้นก็เลือนลางจางหายไปหมดแล้ว เธอจำได้แต่สิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้นได้ไม่นานมานี้เท่านั้น นอกเหนือจากนั้นเธอก็นึกไม่ออกเลย อีกมุมหนึ่ง เธอก็ไม่สามารถขอคำยืนยันจากคนที่ตายไปแล้วได้ แต่ในทางกลับกัน มันก็เป็นเพียงแค่คำพูดของเขาคนเดียวเท่านั้น มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับวิกกี้ที่จะเชื่อคำพูดของเขา เมื่อเธอนึกถึงสิ่งนี้ ความรู้สึกสับสนก็แวบเข้ามาในดวงตาของเธอ เธอมองดูลูเซียส และพูดอย่างจริงจังว่า "เอาละ สมมติว่าถ้าสิ่งที่นายพูดมาทั้งหมดเป็นความจริง นายคิดว่านายจะปล่อยให้ฉันอยู่แบบนี้จริง ๆ เหรอ?" ลูเซียสมองเธอด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน พลางพูดว่า "วิกกี้ ฉันก็แค่อยากจะใช้เวลาร่วมกันแบบพี่น้องกับเธอให้มากกว่านี้สักหน่อย และแน่นอนว่าถ้าหลังจากนี้เธอยังยืนยันที่จะไป ฉันก็จะไม่กวนใจเธออีกเลย" วิกกี้พูดจาเยาะเย้ยออกมา “ฉันจะเชื่อนายได้ยังไง?” ลูเซียสเลิกคิ้วขึ้นและถามเธอว่า “แล้วฉันจะต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมเชื่อ