บทที่ 884 แสดงความเมตตา

วิกกี้บิดลูกบิดอย่างแรง แต่ก็ไม่สามารถเปิดมันออกได้ แน่นอนว่ามันคงจะถูกล็อกเอาไว้ และเธอก็ได้คิดเอาไว้แล้วว่ามันอาจจะต้องถูกล็อกเอาไว้ เมื่อเธอรู้เช่นนั้น เธอจึงไม่ได้ลองพยายามที่จะเปิดมันอีก เธอยังคงเขยิบไปรอบ ๆ ที่ละนิด ในเวลาเดียวกัน ห่างออกไปจากบ้านไม้ไม่ไกลนัก ภายในคฤหาสน์ ชายผู้หนึ่งนั่งมองหน้าจอ คอมพิวเตอร์ในขณะที่เขาถือแก้วไวน์เอาไว้ในมือ บนหน้าจอแสดงให้เห็นบ้านไม้ที่ทรุดโทรม และผู้หญิงที่กำลังดิ้นรนไปรอบ ๆ ผนังทีละนิด ดูเหมือนว่าเธอกำลังจดจ่อกับการฟัง ในขณะที่เธอคลำไปรอบ ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและถาม "เธอกำลังทำอะไร?" ที่ด้านหลังของเขา มีชายคนหนึ่งสวมหน้ากากสีเงินยืนอยู่ เขายืนกอดอกและพูดว่า “เธอน่าจะกำลังสำรวจสภาพแวดล้อม” ชายคนนั้นประหลาดใจ จากนั้นเขาก็หัวเราะ "น่าสนใจ" ชายในหน้ากากสีเงินมองไปที่เธอและถามว่า “กัปตันครับ ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมเราจะต้องจับตัวเธอมา” เสียงของชายอีกคนเบาลง "ทำไม? นายกลัวเหรอ?” ชายสวมหน้ากากขมวดคิ้ว “ไม่ใช่ว่าผมกลัว แต่นายเกรแฮมผู้นั้นกำลังตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง เขาสั่งให้กัปตันของเราหลายคนออกค้นหาทุกซอกทุกมุมโดยไม่ให้คลาดเ