บทที่ 726 คนแปลกหน้า

ชายคนนั้นจับมือและยิ้ม “ไม่ต้องรีบ ผมจะไปดูเอง” เขาพูดขณะที่เดินไปมา และในที่สุดก็เดินตามหลังเตาไป “คุณคือสาวน้อยที่ลุงเฟร็ดช่วยชีวิตไว้ก่อนหน้านี้ แล้วคุณชื่ออะไร?” เขาถาม ในที่สุดแนนซี่ก็เหลือบมองเขา แต่พูดด้วยความดูถูกและพูดเหน็บแนม “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยล่ะ?” ชายคนนั้นตัวแข็งทื่อ ตอนแรกเขาไม่ตอบ "คุณพูดอะไร?" “คุณยังไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลย แต่อยากรู้ว่าฉันชื่ออะไรเนี้ยนะ?” ชายคนนั้นเข้าใจและหยุดอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง เขาคงไม่เคยเจอผู้หญิงที่ฉลาดแบบนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงยืนอยู่ที่นั่นสักพัก ก่อนจะยิ้มเยาะ “เฮ้ คุณอารมณ์ชั่งรุนแรงจริง ๆ ผมชอบ!” แนนซี่ขมวดคิ้วอย่างหนัก ถ้าเธอทำได้ เธออยากจะทุบเขาด้วยไพ่โปกเกอร์ ความจริงก็คือเธอต้องอดทนไว้ไม่ให้ทำอย่างนั้น อย่างน้อยที่สุด เธอจะต้องไม่เข้าข้างคนเหล่านี้จนกว่าเธอกับเนลล์จะหายดี แนนซี่จึงไม่พูดอะไรอีก ผู้ชายที่ไม่พอใจเธอก็รู้สึกเบื่อเล็กน้อย เขาเดินไปรอบ ๆ แล้วทิ้งไพ่ไว้ ตั้งแต่ต้นจนจบ เนลล์นั่งอยู่หน้าห้องครัว ไม่ยอมขยับไปไหน จนกระทั่งเขาออกไปนั่งบนม้านั่งกลางห้องโถงนั้นเอง เนลล์ก็ได้ยินเขาบ่นกับลุงเฟร็ดอย่างคลุมเค