บทที่ 548 สำนึกในบุญคุณตลอดไป

แทบจะไม่มีระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งสอง ออร่าของโจเอลนั้นทรงพลัง กลิ่นอันแรงกล้าส่งผลกระทบกับลูซี่ แคทซ์ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ เธอย่อตัวกลับเล็กน้อยอย่างไม่ได้ตั้งใจ ดวงตาของเธอสั่นไหวไปหมดจนเธอไม่กล้าสบตาเขา ลูซี่พูดด้วยน้ำเสียงขี้อายว่า “นั่นเป็นสถานการณ์ที่คาดเดาไม่ได้ ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณจะมา” โจเอลหรี่ตาเล็กน้อยและมองดูเธออย่างดูถูก ไม่นานเขาก็เยาะเย้ย “ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่รู้มาก่อน แต่ตอนนี้คุณรู้แล้ว ในเมื่อคุณกล้ามาก คุณไม่ควรติดต่อผม ตอนนี้ผมช่วยคุณแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะปล่อยให้คุณไปอยู่กับคนอื่น” ร่างกายของลูซี่แข็งทื่อและอ้าปากค้างมองไปที่เขา "คุณหมายถึงอะไร?" โจเอลหัวเราะและพูดว่า “ตามที่คุณได้ยินนั่นแหละ” เขาโน้มตัวลงมา ริมฝีปากของเขาอยู่ใกล้หูของเธอ และเสียงของเขากลมกล่อมแต่ก็เต็มไปด้วยความหลอกลวง มันบ่งบอกถึงความอาฆาตพยาบาทที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน “ลูซี่ แคทซ์ คุณก็รู้ว่าผมต้องการอะไร คุณก็รู้ด้วยว่าตราบใดที่ผมต้องการบางสิ่ง ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา ตอนแรกผมก็ไม่ได้อยากบังคับคุณ แต่คุณเต็มใจค้างในคืนนั้น คุณคิดว่าใครก็สามารถขึ้นเตียงกับผมได้ทุก