บทที่ 518 เขาช่วยชีวิตเธอ

ในไม่ช้าโจเอลมาถึงข้างหน้าลูซี่ เมื่อเธอเห็นว่าคนที่ลงมาคือเขา เธอก็ตกตะลึงและก็พูดโพล่งออกมา "ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?" โจเอลกลิ้งตาของเขาอย่างหนักหน่วง "คุณคิดว่าใครจะเสี่ยงชีวิตเพื่อลงช่วยชีวิตคุณ" คำว่า "เสี่ยงชีวิต" บ่งบอกถึงอันตรายและความยากลำบากลำบน ดวงตาของลูซี่แดงเป็นจมูกของเธอเริ่มแสบ ในสถานการณ์แบบนี้หัวใจของคนเราจะเปราะบางเป็นพิเศษ เธอรู้สึกเหมือนความแข็งแกร่งที่เธอแกล้งทำได้หายไปเหมือนกำแพงเมืองที่ถูกทำลายอยู่ในใจของเธอ พร้อมเปิดประตูระบายน้ำ น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ มันถูกล้างออกไปกับสายฝน ทำให้เขาไม่สามารถรู้ได้ว่ามันคือฝนที่ตกลงมาหรือว่าน้ำตาของเธอ โจเอลมองเธออย่างเงียบ ๆ เธอมักจะสดใสและมีชีวิตชีวาด้วยกรงเล็บ เธอไม่ค่อยแสดงให้เห็นถึงด้านที่อ่อนแอและเปราะบางต่อหน้าเขา บางอย่างที่อยู่ลึกลงไปในหัวใจของเขาเคลื่อนไหวอย่างเงียบ ๆ เขาจับเชือกพันรอบเอวของเขาและผูกเธอกับเขา มืออีกข้างของเขาจับเอวของเธอไว้ "อย่าร้องไห้ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะร้องไห้ ถ้ามีสิ่งใดที่คุณอยากจะพูดคุณค่อยบอกผมหลังจากที่เรากลับขึ้นไป " ลูซี่พยักหน้า เธอไม่มีความแข็งแกร่งเหลืออีกต่อไป น้ำหนักร่าง