บทที่ 474 บุคคลลึกลับ

แก้มของเนลล์กลายเป็นสีแดงสด เธอรวบปอยผมที่หล่นไว้ที่ด้านข้างของศีรษะของเธอ และทัดไว้ข้างหลังใบหูของเธอด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย “อืม… ถึงแม้ว่าฉันจะคิดว่ามันดูไม่สมจริงเลยที่จะอยู่ด้วยกันในทุกช่วงชีวิต แต่จากความจริงใจของคุณ ฉันสัญญากับคุณ” ริมฝีปากของกิดเดียนยกขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าค่อย ๆ กระจายไปทั่วแก้ม “โอ้? ขอบคุณคุณนายลีย์สำหรับความร่วมมือเป็นอย่างดี” เขาจับมือเธอและดึงเธอเข้าไปกอด คางของเขาวางลงบนศีรษะของเธอเบา ๆ จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงจูบเธอที่หน้าผาก “ผมรักคุณ เนลลี่” เนลลีเอื้อมมือไปโอบรอบเอวเรียวของเขา นักท่องเที่ยวรอบ ๆ ต่างส่งเสียงร้องเฉลิมฉลอง แต่หัวใจของเธอยังคงสงบและนิ่งเนื่องจากความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเขา หลังจากจุดโคมในแม่น้ำแล้ว พวกเขาก็เดินไปรอบ ๆ อีกครั้ง เป็นเวลาตีสองที่พวกเขาพร้อมที่จะกลับ เนื่องจากมันดึกแล้วและลิซซี่ยังเป็นเด็กอยู่ เธอจึงรู้สึกเหนื่อย เมื่อชั่วโมงที่แล้วท่านผู้หญิงส่งข้อความหาพวกเขาว่าหาไม่เจอ และพวกเขาจะรีบกลับก่อน เนลล์ได้รับข้อความแล้ว ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าพวกเขากำลังกลับบ้าน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเดินเล่นกับกิดเดียน เพราะนี่คือสถานที่ที่เขาเติ