บทที่ 332 ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

อัลริกยิ้มพลางกอดเจเน็ตและตบหลังของเธอเบา ๆ “ถ้าเธอต้องการขอบคุณพี่จริง ๆ ช่วยอย่าทะเลาะกับพ่อเมื่อเจอกับเขาครั้งต่อไป เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปและเป็นแม่คนแล้ว ดังนั้นเธอควรจะรู้ว่าอะไรดี” เจเน็ตรู้สึกเศร้าและความรู้สึกที่อยากจะร้องไห้ก็เริ่มก่อตัวขึ้น เธอพยักหน้าด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา อัลริกกลับมาเงียบ ๆ กลางคันและต้องรีบกลับไปสังสรรค์ต่อที่โรงแรม ดังนั้นเขาจึงอยู่ที่บ้านได้ไม่นานนักและออกไปหลังจากพูดคุยกับเจเน็ตต่ออีกนิดหน่อย เจเน็ตได้สัญญากลับคืนมาแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะกับพ่อของเธอ เมื่อเขารู้เรื่องนี้ในตอนกลางคืน เธอจึงตัดสินใจที่จะไม่รีรออยู่ที่บ้าน ดังนั้นเธอจึงมุ่งหน้าไปที่ห้องของเธอและเก็บของเพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง แต่ถึงอย่างไร เธอเพิ่งจะเก็บของเสร็จเมื่อแม่บ้านมาเรียกเธอออกไป “คุณหนู มีคนมาหาคุณ” เรื่องนี้ทำให้เจเน็ตประหลาดใจ เธอไม่คิดมาก่อนว่าจะมีคนมาหาเธอในจินเฉิงในเวลานี้ เป็นความจริงที่ว่าการกลับมาครั้งนี้ของเธอเป็นความลับ เธอไม่ได้ออกไปข้างนอกตอนกลางวันและมีแขกเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเธอกลับมาแล้ว มากไปกว่านั้นเธอยังไม่ทำตัวเด่นทั้งเพื่อนเก่าและเพื่อนร่