บทที่ 314 พบกันที่บาร์

เพื่อแสดงความขอบคุณ เจเน็ตจึงเชิญโอเวนไปรับประทานอาหารค่ำ อย่างไรก็ตามโอเวนปฏิเสธอย่างสุภาพ เนลล์ไม่รู้ว่ามันเป็นเพียงจินตนาการของเธอหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าช่วงนี้โอเวนมีอาการผิดปกติเล็กน้อย ผู้ชายที่เคยอ่อนโยนสง่างาม และมีชีวิตชีวาดูเหมือนจะขมวดคิ้วอยู่ตลอดในช่วงนี้พร้อมกับความมืดมนเล็กน้อย เนลล์ถามด้วยความกังวลขณะที่เธอไปส่งเขา “หมอแจ็คแมนช่วงนี้คุณมีอะไรหรือเปล่า? รู้สึกเหมือนคุณมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ” โอเวนสะดุ้งและฝืนยิ้ม "ไม่มีอะไร” "จริง ๆ นะ ?" "ใช่จริง ๆ" เขาหยุดชั่วคราว ทันใดนั้นเขาก็จำใบหน้าที่ชัดเจน และบริสุทธิ์นั้นได้ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ เนลล์เห็นว่าเขาลังเลที่จะคุย เธอจึงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม หลังจากส่งเขากลับไปที่รถแล้วเธอก็โบกมือและมองดูเขาจากไป เวลาผ่านไป ไวเหมือนกะพริบตา นั่นคืองานเลี้ยงวันเกิดครบรอบร้อยวันของซันนี่ แม้ว่าเจเน็ตจะไม่มีเพื่อนและครอบครัวมากนักในเมืองหลวง แต่ก็เป็นวันที่สำคัญมากสำหรับเด็ก ๆ ดังนั้นทั้งเนลล์และเจเน็ตก็ทำพอเป็นพืธี พวกเขาได้เชิญเพื่อนที่ดีสองสามคนและจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่ สปอตไลท์ชาโดว์ เพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง เนื่องจ