บทที่ 253 คนหาย

ลมยามค่ำคืนพัดใบไม้แห้งหมุนขึ้นไปในอากาศ ก่อนที่จะร่วงหล่นลงสู่พื้น ในห้องรักษาความปลอดภัย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตื่นขึ้นเพราะลมกระโชกแรง เขามองไปด้านหน้าด้วยสายตาที่ง่วงนอนมองเห็นเงาดำแวบผ่านมา แต่เมื่อเขากระพริบตามันก็หายไป แปลกมาก เขารู้สึกเหมือนตาพร่า? เขายืนขึ้นและขยี้ตา แต่ไม่เห็นอะไรเลยหลังจากมองไปรอบ ๆ เขาจึงนั่งลงอีกครั้ง เซลีนไม่กล้าหยุดวิ่ง เพราะกลัวว่าใครบางคนอาจจะตามเธอทัน เธอวิ่งจนมาถึงถนนใหญ่ และถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอยืนพิงอยู่ตรงนั้น เมื่ออยู่ตรงนี้เธอมีเวลาที่คิดว่าใครเป็นคนปล่อยให้เธอออกมา? ถ้าเธอเห็นไม่ผิดมีคนเดินออกไปตอนเธอตื่น เธอแน่ใจว่าชุดกุญแจและโทรศัพท์มือถือ ประตูที่เปิดอยู่เป็นความตั้งใจของคน ๆ นั้น หล่อนเป็นใคร? ทำไมหล่อนถึงทำมัน? หล่อนรู้จักเธอไหมนะ? เซลีนยืนอยู่ตรงนั้น และคิดว่าถ้าเธอหนีไปแบบนี้จะถือว่าแหกคุกหรือเปล่า? อาจจะไม่ใช่ เพราะเธอไม่ได้ถูกตัดสินว่ามีความผิดแค่ถูกควบคุมตัวชั่วคราวเท่านั้น ถึงอย่างนั้นเธอก็อยู่ไม่เป็นสุข จริง ๆ ซิลเวียเพิ่งบอกให้เธออยู่ที่สถานีตำรวจ เพราะพวกเขากำลังคิดหาทางช่วยเธอ อย่างไรก็ตามเธอได้หลบหนี แ