บทที่ 134 ฟ้อง

ทุกคนตกใจมาก จำเอาไว้ว่าเพียงหยดเล็ก ๆ ของน้ำชาร้อนมาสามารถทำให้เกิดแผลพุพองได้ ไม่ต้องพูดถึงถ้วยที่ใครบางคนเพิ่งโยนออกไปทางนั้น ทุกสายตาพุ่งไปหาเนลล์ในทันที เธอไม่ได้รับอันตรายขณะนั้นเธอหลบมันได้ทันเวลาพอดี ถ้วยน้ำชากระทบกับผนังและแตกกระจายลงบนพื้นในที่สุด พวกเขาทั้งหมดถอนหายใจด้วยความโล่งอก สายตาที่ผิดหวังถูกส่งไปทางจีน เนลล์รู้สึกรำคาญเล็กน้อยเช่นกัน เธอนับถือจีนในเรื่องที่ว่าเธอเป็นผู้เลี้ยงดูกิดเดียนมาตั้งแต่ยังเด็ก เธอไม่ปรารถนาที่จะมีปากเสียงกับผู้หญิงคนนี้ อย่างไรก็ตามไม่ได้หมายความว่าจีนจะสามารถทำตามที่เธอต้องและก่อให้เกิดความขัดแย้งอยู่ตลอด ท่าทางใจเย็นหายไปจากใบหน้าของเนลล์ ขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “คุณน้า คุณอายุสี่สิบปี แต่คุณกลับไม่รู้ว่า คุณควรจะรอให้น้ำชาเย็นลงก่อนจะดื่มหรือคะ? “นี่เป็นเรื่องที่แม้แต่เด็กอนุบาลยังรู้ อย่างไรก็ตามคุณกำลังโยนความผิดให้กับคนที่รินน้ำชาให้คุณอย่างนั้นเหรอคะ? ดวงตาของคุณ นิ้วมือของคุณมีไว้เพื่อโชว์เหรอคะ? คุณมองไม่เห็นไอน้ำหรือไม่รู้สึกถึงความอุ่นของถ้วยเหรอ? เพิ่งรู้สึกว่ามันร้อนเมื่อมันอยู่ในปากเหรอคะ?” จีนคาดไม่ถึงว่าคำถา