บทที่ 10 : จุล ช่วยฉันด้วย

ในห้องผ่าตัด พวกเขาล้อมดลธีซึ่งผูกติดอยู่กับโต๊ะผ่าตัด หนึ่งในนั้นใช้มีดผ่าตัดตัดชุดสีน้ำตาลอ่อนของเธอ เผยให้เห็นกางเกงเลกกิ้งผ้าฝ้ายสีขาวของเธออยู่ข้างในและผิวสีซีดของเธอ “ไม่ อย่าทำร้ายฉันและลูกของฉัน!” ดลธีพยายามดิ้นรนสุดกำลังและขอร้องทั้งน้ำตา ลำคอของเธอแห้งผากราวกับจะแหลกสลาย เลือดไหลออกจากมุมปากของเธอ ริมฝีปากของเธอซีด และเธอทำได้เพียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ในเวลานี้ มีดผ่าตัดกำลังจะแตะไปที่ท้องที่เปลือยเปล่าของเธอ ดลธีหันไปมองโรสลีซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลนักโดยใช้กำลังสุดท้ายของเธอ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องประนีประนอม “โรสลี ฉันขอร้อง ปล่อยฉันนะ... ฉันสัญญาว่าฉันจะหย่ากับชีวนัยทันที ฉันจะคืนเขาให้ ฉันไม่อยากได้อะไรอีก ขอแค่ให้ฉันเก็บลูกไว้…” อย่างไรก็ตาม เสียงร้องขอความเมตตาของเธอไม่เคยได้ยิน โรสลีเย้ยหยัน “ตอนนี้เธอกำลังขอฉันแล้วเหรอ มันสายไปแล้ว! ในเมื่อฉันได้บอกเธอทุกอย่างแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยให้เธอรอดตาย ส่วนเรื่องเปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนทุพพลภาพ หรือปล่อยให้เธอตาย นั่นขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉัน” นี่เป็นครั้งแรกที่โรสลีแสดงความปรารถนาที่จะฆ่าดลธี ดลธีไม่เคยทราบว่าน้องสาวขอ