บทที่ 478

ด้วยความที่ภายในรถเงียบ และ ทัง โรลชูว ก็อยู่ใกล้โทรศัพท์เธอจึงได้ยินเสียงหงุดหงิดของ เสี่ยวเซียวลอดผ่านออกมา ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ที่ได้ยินเสียงเสี่ยวเซียวตัดพ้ออย่างกระมิดกระเมี้ยนแทน เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของ ทัง โรลชูว, ลู เซียวเหยา ก็รู้สึกอายขึ้นมา เขารีบพูดกับหญิงสาวที่ปลายสาย “ผมขับรถอยู่ คุณมีธุระสำคัญอะไรงั้นเหรอ? ถ้าไม่มีผมจะวางสายแล้วนะ” “ลู เซียวเหยา อย่าคิดที่จะวางสายฉันเชียวนะ!” เสียงคำรามของ หยิง เสี่ยวเซียว ทะลุผ่านแก้วหูของ ลู เซียวเหยา แทบจะทำให้แก้วหูเขาทะลุ เขารีบดึงโทรศัพท์ออกจากหู และในตอนนั้นเองเขาก็เห็นว่าพี่สะใภ้ของเขากำลังขำอยู่ ลู เซียวเหยา พูดไม่ออก สถานการ์ณเริ่มอึดอัด เมื่อเป็นเช่นนั้น ลู เซียวเหยา จึงกระแอมออกมาเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงนิ่ง “ผมจะไม่วางสาย บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น?” ปลายสายเงียบไปสักครู่หนึ่ง เสียงของ หยิง เสี่ยวเซียว ก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันจะเลี้ยงมื้อกลางวันนาย มารับฉันที่บ้านหลังจากนายเสร็จธุระ” “ทำไมล่ะ?” ลู เซียวเหยา รู้ดีว่าต้อง มีอะไรผิดปกติแน่ ๆ เธอจึงอยากเลี้ยงข้าวเขา “ไม่มีอะไรหรอกฉันก็แค่อยากจะเล