บทที่ 459

คฤหาสน์ตระกูลทัง เซา เสี่ยวหวัน ถือชามซุปร้อน ๆ ไปในห้องของชั้นที่สอง "โรลโรล แม่ขอเข้าไปได้ไหม?" เธอถามอย่างระมัดระวัง ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้องกลับมา เธอขมวดคิ้วแล้วเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือ ไฟในห้องไม่ได้เปิด นั่นจึงทำให้ทั้งห้องมืดสนิท เซา เสี่ยวหวัน เอื้อมมือไปกดสวิตช์ที่ผนังโดยสัญชาตญาณ แต่เสียงเย็นชาของลูกสาวเธอก็ดังขึ้น “อย่าเปิดนะ!” หัวใจของ เซา เสี่ยวหวัน สั่น เธอถอยมือออกจากสวิตซ์ไฟทันที จากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นให้กว้างที่สุดเพื่อมองหาลูกสาวของเธอในห้องนี้ "โรลโรล แม่ทำซุปมาให้ลูกนะ กินไหม?" “ไม่” “แต่...” เซา เสี่ยวหวัน ก้าวไปข้างหน้าเพราะเธอต้องการพูดกับลูกสาวของเธอมากกว่านี้ แต่ก็เธอก็เหยียบเข้ากับอะไรบางอย่างบนพื้น เธอสะดุ้งจนกรีดร้องออกมา ชามในมือของเธอร่วงหล่นลงบนพื้นเนื่องจากความตกใจของเธอ ชามแตกและน้ำซุปก็หก "ออกไปจากที่นี่!" ลูกสาวตำหนิเธออย่างไร้ความปรานี และน้ำเสียงของเธอก็ช่างเย็นชา เซา เสี่ยวหวัน ไม่ทำอะไรต่อไป เธอโกรธ เธอหันกลับไปเพื่อเปิดไฟอย่างรวดเร็ว ห้องที่เคยมืดก็สว่างขึ้นทันที ตอนนี้ เซา เสี่ยวหวัน สามารถมองเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงได้อย่