บทที่ 427

รถ SUV สีดำ กำลังซิ่งอยู่บนถนน และมุ่งหน้าไปในทิศทางตรงกันข้ามกับย่านใจกลางเมือง ภายในรถ ซอง อันยี กำลังบีบที่จับประตูอย่างแรง เธอพยายามจะเปิดประตู แต่มันถูกล็อคไว้ จึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะสามารถเปิดมันออกได้ หลังจากพยายามอย่างไร้ความหมาย เธอก็ยอมแพ้ และหันไปจ้องคนขับด้วยความโกรธ "เซิน โมเฟย นี่มันคือการลักพาตัวนะ คุณเข้าใจไหม? มันผิดกฎหมาย!" เธอคำรามเสียงดัง เซิน โมเฟย ที่กำลังฟุ้งซ่าน หันมามองเธอ และยิ้มเล็กน้อย “ผมทำผิดกฎหมายเพราะคุณไง ไม่ใช่เหรอ?” ซอง อันยี ตกใจเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ส่งเสียงหัวเราะเย็น ๆ ออกมา “อย่าพยายามทำให้ฉันใจอ่อนด้วยคำพูดแบบนั้น ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบ” เขาอ้างว่ายินดีที่จะทำผิดกฎหมายเพื่อเธอ! ถ้าเธอบอกให้เขาไปฆ่าคน เขาจะทำไหม? “ผมจะทำ!” จู่ ๆ เสียงของเขาก็ดังขึ้น ซอง อันยี เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ เธอจ้องมองไปในดวงตาที่มุ่งมั่นของเขา จู่ ๆ เธอก็ตระหนักว่าเธอได้เปล่งความคิดในใจออกมาดังเกินไป “งั้นก็ฆ่าคนเพื่อฉันสิ” แค่พูดใครก็ทำได้! "ฆ่าใคร" เขาถาม “ตัวเองไง!” มันเป็นคำพูดที่เยือกเย็น ไร้อารมณ์ “คุณอยากให้ผมตายจริง ๆ เหรอ?” เซิน โมเฟย ถามอย่างใจ