บทที่ 3

ทัง โรวชูว ตรงดิ่งกลับบ้านหลังจากที่บอกลากับลูชินจิน ทันทีที่เธอเดินเข้าไปเธอเห็น กู โรลรูลและแม่ของเขา, เซา เซี่ยวหวัน, คุยกันอย่างมีความสุขกับพ่อของเขา ในขณะที่เธอเดินไปที่ประตู พวกเขาทั้งสามดูเป็นครอบครัวที่มีความสุข, และ ทัง โรลชูอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนไม่ใช่บ้านของตัวเอง เธอรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ หน้าตาเธอไร้ความรู้สึกเธอเดินผ่านประตูตรงไปที่บันไดโดยไม่ทักทายกับใครเลย “หยุดอยู่ตรงนั้นเลย!” ทัง ซอง อดไม่ได้ที่เขาเห็นเธอเดินขึ้นบันไดโดยไม่ทักทาย “อะไรหละ?” ทัง โรลชู หยุดและพูดอย่างเย็นชา ... “เธอยังอยู่บ้านนี้อยู่ใช่ไหม? ตัวเธอเป็นผู้หญิงและยังใช้เวลาทั้งคืนข้างนอกแถมกลับมายังไม่คิดจะทักทายกันเลยเหรอ ควรแสดงความเคารพต่อผู้ใหญ่หน่อย ไม่ใช่เหรอ?” ทัง ซอง อดไม่ได้ที่จะตำหนิเธอ เขาดูไม่พอใจอย่างมาก ... เมื่อทัง โรลชูว ได้ยินเช่นนั้นเขาก็ยิ้มเยาะด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยเล็กน้อยก่อนพูดว่า, “แม่ของฉันเสียชีวินไปนานแล้ว, แม้ว่าพอของฉันจะยังมีชีวิตอยู่, แต่สำหรับฉันก็เหมือนเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว” “กล้าดีอย่างไรถึงได้พูดแบบนี้, ผู้หญิงอกตัญญู!” ทัง ซองตบและเตะโต๊ะด้วยความโมโหดังลั่น ... “พ่อ, ใจเย็นๆ อย่าไปใส่ใจคำพูดของโรลชูเลย,” กูโรลโรล พูดและตบหลังของตาง ซองเบาๆ ทำให้เธอดูเหมือนเป็นลูกสาวคนดีที่เอาใจใส่ทุกคน ... เซา เซี่ยวหวัน รับบทเป็นแม่ที่แสนดีเสแสร้งพูดว่า,”โรลชู, เธอไม่ควรพูดกับพ่อของเธอแบบนั้นนะ ยังไงเขาก็เป็นพ่อของเธอ” “ดูสิพี่สาวเธอดีขนาดนี้เทียบกับน้องสาว เมื่อไหร่เธอจะทำตัวดีเหมือนเขาบ้าง?” ทัง ซองพูดด้วยความโกรธ เขาไม่เคยพอใจในสิ่งที่เธอทำพลาด ทัง โรลชู ตะโกนด้วยความโกรธ, “อยากให้ฉันเป็นเหมือนเขานะเหรอ? ฉันต้องเรียนรู้วิธีการแย่งคู่หมั่นของคนอื่นสินะ? หรือเรียนรู้วิธีหน้าด้านไร้ยางอายแบบเธอดีหละ?” “ทัง โรลชูล, เธอมัน…” กูโรลโรลที่เปลี่ยนไปมากและกำลังจะโกรธ แต่เมื่อ เซา เสี่ยวหวันถามขึ้นมาด้วยความดุเดือด, “โรลชู, เธอกล้าดียังไงพูดแบบนี้กับพี่สาวของเธอ?” ... “แม่ของฉันมีลูกคนเดียวคือฉัน, และทำไมฉันต้องมีพี่สาวอย่างเธอ? ฮืม, ฉันคิดนะ ลูกไม้คงหล่นไม่ไกลต้นจริงๆ ลูกสาวของเธอกำลังทำแบบที่แม่เขาทำโดยการแย่งผู้ชายคนอื่นไป ช่างเป็นแม่ลูกที่สมบูรณ์แบบจริงๆทำได้เยี่ยมมาก,” ทัง โรลชูว พูดออกมาด้วยความสะใจ ... สีหน้าของ กู โรลโรล และ เซา เซี่ยวหวัน กำลังเปลี่ยนไป “ทัง โรลชู, เธอจะล้ำเส้นมากไปแล้วนะตอนนี้!” เซา เซี่ยวหวัน ตัวสั่นด้วยความโกรธ “ฉันทำดีทุกอย่างกับครอบครัวนี้, มันไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะเกลียดฉันแค่ไหน, แต่เธอควรจะให้ข้อดีตรงนี้ของฉัน อย่างไรก็ตาม, ฉันแก่กว่าเธอ! เธอมาพูดคำหยาบกับฉันได้ยังไง?” ... “มันจะช่วยเปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณอยากได้ผู้ชายที่แต่งงานแล้วเหรอ? “คุณคิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหน?” ทัง โรลชู พูดด้วยความเย้ยหยัน ... “กล้าดียังไง…” หน้าตาของเซา เซี่ยวหวันบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือการถูกว่าให้เป็นเมียน้อยแย่งสามีของคนอื่น ... เธอต้องทุกข์ทรมานอย่างมากในช่วงที่แม่ของ ทัง โรลชู มีชีวิตอยู่, และจนถึงแม่ของทัง โรลชูว เสียชีวิตลง เธอก็ได้ก้าวขึ้นมาสวมตำแหน่งนายหญิงแทนแม่ของ ทัง โรวชูว, ไม่มีใครกล้าพูดคำว่า “เมียน้อย” มาหลายปี, แม้แต่ทัง โรลชูว ก็ไม่เคยพูดเช่นกัน ตอนนี้เธอรู้สึกอับอายมากที่ทัง โรลชูวได้พูดออกไปแบบนั้น “คุณแม่, ไม่ต้องโกรธนะคะ,” กู โรลโรล พูดให้แม่ของเธอใจเย็นลงเมื่อเธอเห็นว่า เซา เซี่ยวหวันกำลังจะโกรธ, เธอใจเย็นลงแล้วเดินไปหา ทัง โรลชูว ... ทัง โรลชู มองไปที่เธอและด้วยสายตาที่เย็นชา “ฮ่า ๆ , ทังโรลชูว, เธอกำลังกล่าวหาคนอื่นว่าเป็นเมียน้อยงั้นเหรอ แต่มันไม่ได้ผลหรอกนะ ตั้งแต่ที่ชายไม่สนใจเธอ, เธอจะโทษคนอื่นที่ทำให้เขาเปลี่ยนใจไม่ได้นะ ฉันรู้ว่าเธอต้องเสียใจมาก, ฉันจะบอกกับเธอเองว่าทำไม ยินเฟง ถึงเลือกฉัน…” กู โรลโรล พูดเบาๆข้างหูของ ทัง โรงชูว มีแค่เธอเท่านั้นที่ได้ยินเจตนาไม่ดีอย่างชัดเจน, “เขาเลือกฉันเพราะว่าฉันท้องลูกของเขายังไงละ น่าเสียดายจริงๆ พวกเธออุตส่าห์คบกันมาตั้งนานแต่ต้องมาเลิกกันเพราะเรื่องแบบนี้ของใหม่ยังไงก็สดกว่า” “บึ่ม—“ ทัง โรวชูว รู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมาที่เขา เรื่องนี้ทำเธออึ้งไปเลยจริง ๆ เธอแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง “คือ กู โรลโรลท้องงั้นเหรอ ?” “มันคือความจริงใช่ไหมที่หล่อนตั้งท้องลูกของ จี ยินเฟง?” มันชัดเจนแล้ว และมันไม่ใช่ครั้งแรกที่ กู โรลโรล อยากได้ จิ ยินเฟง, แต่เธอแต่ไม่เปิดเผยมันเท่านั้นเองและมันก็เป็นโอกาสของทั้งคู่แล้ว พวกเขา...ทำให้เธอขายหน้าจริงๆ! “ฉันจะบอกพ่อเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดและฉันแน่ใจว่าเขาจะไม่คัดค้านเรื่องของเรา ฉันจะหมั้นกับ ยินเฟง โดยเร็วที่สุดและเธอก็จะต้องไสหัวออกไป!” กู โรลโรล ยิ้มมุมปากอย่างมีความสุขเมื่อเห็น ทัง โรลชูเจ็บปวด ... “กู โรลโรล, เธอนี่มันไร้ยางอายสิ้นดี!” ทัง โรลชูว โกรธจนตัวสั่น เธอทั้งโกรธและเศร้าในเวลาเดียวกัน ... เธอไม่สามารถทนอยู่บ้านนี้ได้นานนัก, เธอจึงขึ้นไปข้างบนเพื่อเปลี่ยนชุดไปทำงาน ข่าวบันเทิงไทม์ เป็นแหล่งข่าวชื่อดังในเรื่องของข่าวซุบซิบในวงการบันเทิงในประเทศมีความเชี่ยวชาญในการขุดคุ้ยเรื่องอื้อฉาวของคนดัง เป็นการทำงานที่ดุเดือดมาก, และ ทัง โรลชู ได้ทำงานกับบริษัทนี้ในฐานะนักข่าวหลังจากจบมหาวิทยาลัย เธอได้เขียนข่าวที่เป็นกระแสอยู่หลายข่าว ทำให้เธอมีชื่อเสียงพอสมควร ทัง โรลชูว ดูท่าไม่ดีนักในการประชุมเช้านี้, ทั้งถูกตักเตือนจากผู้จัดการ ทำให้เธอมีสภาพที่ดูไม่ได้ ทั้งเศร้าและเหนื่อยล้าหลังจากประชุม เมื่อเพื่อนของเธอ ซอง อันยี เห็นท่าทางของ ทัง โรลชู ที่ดูไม่ดีนัก, เธอเอาข่าวเป็นข้ออ้างลากเธอไปที่ร้านกาแฟและถามด้วยความเป็นห่วง, “โรลชูว, แกเป็นอะไร เมื่อวานแกไม่ได้ไปลองชุดแต่งงานกันจีเหรอ? ทำไมหน้าแกดูซีดจังเลยหละ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึป่าว ?” น้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากตาทั้งคู่ของ ทัง โรลชูว เมื่อเธอมองตาเพื่อนของเธอและเริ่มร้องไห้ออกมา ในที่สุดความเศร้าโศกเสียใจที่อยู่ข้างในได้ระบายออกมาเป็นน้ำตา “โรลชูว, แกร้องไห้ทำไม? เกิดอะไรขึ้น? แกต้องบอกฉันสิ!” ซอง อันยีถาม เธอตกใจมากเมื่อเธอเห็นเพื่อนของเธอเสียใจขนาดนี้เธอไม่เคยเห็นเพื่อนของเธอร้องไห้ขนาดนี้มาก่อนจนเธอทำตัวไม่ถูก เธอเป็นเพื่อนกันมานานหลานปีเท่าที่ฉันรู้จัก ทัง โรลชูว เป็นคนอ่านหวาน แม้จะดูแข็งแกร่ง แต่ก็เป็นผู้หญิงมองโลกในแง่ดี นี้เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาเสียใจแบบนี้ ท่ามกลางน้ำตาที่ไหลออกมาจากตา ทัง โรลชูว ได้ระบายความขมขื่นทั้งหมดกับเพื่อนของเธอ ซอง อันนี ได้ยินเรื่องทุกอย่างแล้วก็โกรธแแทนเพื่อนเธอทุบโต๊ะอย่างแรง “พวกมันช่างไร้ยางอายสิ้นดี! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า กู โรลโรล จะเป็นคนแบบนี้ ฉันคิดว่า จี ยินเฟง เป็นผู้ชายที่แสนดีมาตลอด ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะทำตัวน่าขยะแขยงแบบนี้ได้!” “ทำไมต้องเป็น กู โรลโรล ด้วยหละ? เขาก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเธอเกลียดมันมาก…” ทัง โรลชูว แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าเพื่อนของเธอแต่จริง ๆ เธอเศร้าและเจ็บมากมากเหมือนกับหมาป่าที่โดนยิงและแย่งลูกไป ซอง อันยี อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับเพื่อนของเธอ เธอรู้จักกันมาหลายปี, เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับครอบครัวของทัง โรลชูว ตอนที่แม่ของ ทัง โรลชูว มีชีวิตอยู่พ่อของทัง โรลชูว ก็มีความสัมพันธ์ชู้สาวกับ เซา เซี่ยวหวัน, เหตุการณ์นี้ทำให้แม่ของทัง โรลชูว รู้สึกหดหู่ตลอดเวลา ... ไม่นานหลังจากเมื่อของ ทัง โรลชูว เสียชีวิต เซา เซี่ยวหวัน ได้พา กูโรลโรล มาอยู่ในบ้านและแต่งงานกับ ทัง ซอง สองแม่ลูกนี้มีนิสัยหน้าไหว้หลังหลอกมาตลอด ตอนที่อยู่ต่อหน้าพ่อของทัง โรลชูว พวกเขาจะทำดีทุกอย่าง แต่เมื่อลับหลังกลับเป็นอีกอย่างตรงกันข้ามหมด พวกเขาได้ทั้งความรักและความชื่นชมจากพ่อของเธอ ทำให้มรดกครึ่งหนึ่งเป็นชื่อของกู โรลโรล, ทัง โรลชูวแทบไม่ได้อะไรเลยจากครอบครัว, และตอนนี้, กู โรลโรลยังจะมาแย่งคู่หมั่นของเธอไปอีก ซอง อันยี เอาใจใส่ทัง โรลชูว มากกว่าทุกคน เธอรู้จัก ทัง โรลชูวดีที่สุด แกล้งทำเป็นเข้มแข็งแต่ข้างในช่างเปราะบางและอ่อนโยน “โรลชู, แกอย่าเสียใจเลย รู้ความจริงตอนนี้ยังดีกว่าไปรู้หลังจากที่แต่งงานแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลังไง,” ซอง อันยี พูดปลอบเพื่อนของเธอ เธอโอบกอดและปลอบ ทัง โรลชูว เบา ๆ ทัง โรงชูว เช็ดน้ำตาและพยักหน้าก่อนที่จะพูดว่า, “ขอบคุณมากนะแก, อันยี แต่ไม่ต้องห่วงนะ ฉันยังไหว และฉันจะต้องทำให้ กู โรลโรล และ จิ ยินเฟง เสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน”