บทที่ 371

ซอง อันยี หลับตาแล้วเงยหน้าขึ้น เธอปล่อยให้น้ำเย็นไหลลงบนใบหน้าของเธอ เธอติดอยู่ในภวังค์ จนไม่ได้สังเกตว่ามีใครบางคนกำลังเข้ามาในห้องน้ำ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกถึงการกอดรอบเอวของเธอแน่น เธอลืมตาขึ้นด้วยความตกใจและหันไปรอบ ๆ จนไปหยุดที่ใบหน้าที่กำลังโกรธเธออยู่ "คุณกำลังทำอะไร? ทรมานตัวเอง เพราะผมเหรอ?" และเมื่อมือของเขาสัมผัสน้ำ ความโกรธก็เกิดขึ้นทันที เซิน โมเฟย ไม่คิดว่ามันจะเป็นน้ำเย็น ซอง อันยี หันหน้าไปมองเขาด้วยความเฉยเมย "มันไม่เกี่ยวกับคุณ" น้ำเสียงของเธอช่างเย็นชา รูม่านตาของ เซิน โมเฟย ขยายตัว ก่อนที่เขาจะยิ้มเยาะ “คุณกำลังเสียใจกับสิ่งที่คุณทำสินะ?” ซอง อันยี ไม่ตอบ เซิน โมเฟย หรี่ตาของเขา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธอย่างแท้จริง เขาบีบคางเล็ก ๆ ของเธอ และบังคับให้เธอจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา แต่เธอก็ยังดื้อดึง เขายิ้มอย่างยั่วยวนและยื่นหน้าของตัวเองไปใกล้เธอ เมื่อริมฝีปากของเขากำลังจะแตะลงบนริมฝีปากของเธอ เธอก็หันหนีไปเพื่อหลบเลี่ยงการคุกคามของเขา "เซิน โมเฟย ฉันไม่อยากเกลียดคุณ" เธอพูดอย่างเย็นชา "เกลียดผม?" เซิน โมเฟย ยกคิ้วขึ้น ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วลูบไปทุกส่วนตามร่า