บทที่ 362

"โห ขนาดนั้นเลยเหรอ?" เซิน โมเฟย เลิกคิ้ว แววตาของเขาเปลี่ยนแววตาเย้ยยัน "นายกลัว หยิง เสี่ยวเซียว ใช่มั้ยล่ะ?" “ห๊ะ กลัวเธอเนี่ยนะ?” ลู เซียวเหยา เริ่มกระวนกระวายใจ “ฉันไม่ได้กลัว! ฉันแค่ไม่อยากสร้างปัญหาให้พี่สะใภ้ เข้าใจไหม?” เมื่อเห็นว่า ลู เซียวเหยา กังวลมาก เซิน โมเฟย จึงรีบปลอบเขา "โอเค โอเค ฉันเข้าใจแล้ว" “ต้องอย่างนี้สิ” ลู เซียวเหยา พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ปฏิกิริยาของเขาเหมือนกับคนที่ถูกสะกิดจุด แต่เขาก็ยังไม่เชื่อ เซิน โมเฟย ถอนหายใจเบา ๆ ในใจ ตามที่คิดเอาไว้ ไอคิวของผู้ชายจะลดลงเมื่อเขาได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเขาก็ไม่ต่างกันหรอก เมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ปฏิเสธเขาอย่างไร้หัวใจ เขารู้สึกเจ็บปวดในใจ จากนั้นเมื่อเขาเห็นสภาพที่น่าสมเพชในปัจจุบันของ ลู เซียวเหยา เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความอ้างว้าง ราวกับว่าเขาตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกับ ลู เซียวเหยา “ลูกพี่ลูกน้อง ไม่ต้องไปเยี่ยมพี่สะใภ้หรอก ไปดื่มกันดีกว่า” เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลู เซียวเหยา ก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความไม่เชื่อ "เช้านี้พระอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกแน่เลย" นี่เป็นเพราะลูกพี่ลูกน้องของเขามีสุขภาพไม่ดีมาตลอดต