บทที่ 674

“เมลานี่ จับพ่อคุกเข่าที” เดเมียนยังคงยืนกราน เพราะเดเมียนเป็นลูกชายแท้ ๆ คุณผู้หญิงยูลจึงไม่อาจทนเห็นเขาคุกเข่าได้ “ขาลูกพิการ ลูกจะคุกเข่าได้ยังไง? ลุกขึ้นเร็วเข้า” “ครับ ขาของผมพิการ” เดเมียนก้มหน้าลงแล้วร้องไห้ออกมา “ตั้งแต่ผมเกิดมา ผู้คนมากมายต่างดูถูกผมเพียงเพราะความพิการของผม ผมรู้สึกขอบคุณพี่ชาย แต่ในเวลาเดียวกัน ผมอิจฉาเขา ผมรักนิโคลา แต่เธอก็ไม่สนใจผม สิบกว่าปีที่ผ่านมาผมไม่เคยรักใครเลยนอกจากเธอ ผมทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเธอโดยไม่ปริปากบ่น ผมคิดว่าเธอจะตกหลุมรักผมหลังจากที่เธอได้ยูล คอร์ปอเรชั่น แต่ผมคิดผิด ตอนนี้ผมเพิ่งรู้นิสัยของเธอ คุณพ่อ คุณแม่ พี่ชายครับ ผมผิดเอง” คุณผู้หญิงยูลเกือบจะร้องไห้ออกมา เธออดที่จะพูดออกมาไม่ได้ “เป็นความผิดของแม่ทั้งหมด แม่ไม่น่าให้ลูกเกิดมา แล้วทำให้ลูกทนทุกข์ทรมานมากขนาดนี้ด้วยการดูถูกตัวเอง” “คุณพ่อ คุณแม่ ดุด่าผมเถอะครับ ไม่เป็นไรเลย ผมหวังเพียงว่าทุกคนจะไม่เกลียดเมลานี่” เดเมียนเงยหน้าขึ้นและอ้อนวอน “เมลานี่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยครับ ผมไม่เคยแต่งงาน เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของผม เธอเป็นหลานแท้ ๆ ของคุณพ่อคุณแม่เหมือนกันนะครับ” “คุณปู่ คุ