บทที่ 514

ซาร่ากำแก้วไวน์ในมือของเธอแน่น “แต่พวกนายเคยจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับหญิงสาวหน้าตาสะสวย หลังจากที่โดนลักพาตัวไปไหม?” ฌอน เชสเตอร์ และร็อดนีย์ต่างอึ้งไป มือที่ถือแก้วไวน์อยู่ของฌอนสั่นเทา เขาเงยหน้าขึ้นมองซาร่าด้วยความตกใจ “ฉันขอไม่พูดถึงรายละเอียดนะ มันเจ็บปวด” ซาร่าเหยียดริมฝีปากพลางจิบไวน์ “ฉันถูกทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากที่ผ่านไปได้ระยะหนึ่ง ในที่สุดฉันก็หนีออกมาได้สำเร็จ แต่กลับต้องมาพบว่า ฉันถูกเข้าใจว่าเป็นคนที่ตายไปแล้ว วีซ่าของฉันถูกเพิกถอน ฉันจึงกลับมาไม่ได้ ฉันพยายามติดต่อตระกูลนีสัน แต่พวกเขาไม่สนใจฉันเลย พวกเขาบอกฉันตรง ๆ ว่าพวกเขาจะทิ้งฉันโดยไม่ให้ความช่วยเหลือใด ๆ กับฉันอีก” “พวกเขาชักจะทำเกินไปแล้วนะ พวกเขายังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า?” ร็อดนีย์ปาแก้วพลางลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ “ฉันเคยคิดที่จะติดต่อฌอนนิค แต่ฉัน… ฉันไม่คู่ควรแม้กระทั่งจะอยู่กับเขาเสียด้วยซ้ำ” ซาร่ากะพริบตา น้ำตาไหลลงมาตามแนวแก้มของเธอ “เขาเป็นผู้ชายที่มีอนาคตอันสดใสรอคอยเขาอยู่ข้างหน้า ในทางตรงกันข้าม ฉันมีร่างกายที่สกปรกโสมม ฉันหวังว่าเขาจะได้พบผู้หญิงที่ดีหลังจากที่ฉันจากเขาไป” ฌอนหลับตา