บทที่ 423

“ฌอน ใจเย็น ๆ ก่อน ฉันเป็นแม่ของแกนะ” น้ำเสียงแหบแห้งของลีอาสั่นเครือ “สิ่งที่แกกำลังทำอยู่ตอนนี้มันโหดร้าย แกจะถูกคนทั้งโลกทอดทิ้ง” “เหอะ แล้วตอนนี้ผมไม่ได้ถูกทอดทิ้งหรือไง? แม่เป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายที่สุดแล้ว แม่รังเกียจผม!” ฌอนตะโกนสุดเสียง ร่างกายครึ่งหนึ่งของลีอาค้างอยู่กลางอากาศ แล้วเธอก็กำลังจะหล่นลงไป “นี่แกจะฆ่าฉันจริง ๆ เหรอ? แกมันคนบ้า!” “ผมมันบ้า เพราะแม่นั่นแหละที่ทำให้ผมต้องตกอยู่ในสภาพคนบ้าแบบนี้” ฌอนถูกเธอจี้ใจดำอีกครั้ง ตอนที่เขากำลังจะเสียสติไป เขาก็ได้ยินเสียงแคทเธอรีนกรีดร้องดังขึ้นข้างหลังของเขา “ฌอน อย่านะคะ!” ร่างกายของฌอนสั่นสะท้าน ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซีดเผือดลงทันที เขาไม่กล้าหันกลับไปมองเธอ เขากลัวว่าเขาจะเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจและหวาดกลัว เหนื่อย เขาเหนื่อยจริง ๆ เขารู้สึกว่าอาการป่วยเขากำเริบขึ้นรุนแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ในอกของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย ก่อนหน้านี้ เขาคุมตัวเองไม่ให้ทำร้ายลีอาได้ วันนี้เขากลับควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เขาไม่อยากถูกขังอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชที่น่ากลัวนั่นอีกแล้ว ที่นั่นมีเพียงกำแพงล้อมรอบทั้งสี่ด้