บทที่ 28

ประตูค่อย ๆ เปิดออกหลังจากนั้นไม่นาน รีเบคก้าเดินเข้ามาหาเธอขณะที่กางร่มให้ตัวเองเพื่อกันฝน ความเห็นแก่ตัวแผ่กระจายอยู่บนใบหน้าของเธอ “เคธี่ ขอบใจมากนะ การออกแบบของเธอ ทำให้ฉันได้สิทธิ์ในการดูแลโครงการนี้ เธอนี่เก่งจริง ๆ เลย” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอลุกโชนด้วยความโกรธ ผู้หญิงอีกคนยิ้มออกมา “ไม่ต้องโกรธไปหรอกนะ โครงการจะต้องเป็นของฉันไม่ว่าจะมีการออกแบบของเธอหรือไม่ อีธานใช้เส้นสายให้ฉันแล้ว บางทีเธออาจจะยังไม่รู้ว่าลุงของเขาเป็นเพื่อนสนิทกับประธานซอเยอร์ใช่ไหม? การออกแบบของเธอเป็นเพียงส่วนประกอบของแผนเท่านั้น” ลุง... ฌอนอย่างนั้นเหรอ? แคทเธอรีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังถูกสัตว์ฉีกกระชากเป็นชิ้น ๆ ด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของมันจนกระทั่งเธอหายใจไม่ออก เธอรู้สึกดีใจจริง ๆ ที่เขาให้โอกาสเธอ ทำไมเธอไม่รู้เลยสักนิดว่าเขาได้ทำการตัดสินตอนจบเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ทำไมเขาถึงต้องโกหกด้วย? เขาก็รู้ว่าเธอทุ่มเทให้กับโครงการนี้มากแค่ไหน มีบางอย่างสะท้อนแสงในดวงตาของเธอ ทว่าเธอไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นน้ำฝนหรือน้ำตาของเธอเอง เป็นปกติที่รีเบคก้าจะรู้สึกสะใจในความทุกข์ของผู้หญิงคนนี้ “น่า