บทที่ 122

‘ฮือ ขอโทษนะเคธี่ ฉันทำแบบนี้เพราะอยากช่วยเธอ ขอโทษที่ฉันพูดจาไร้สาระออกไป’ ‘เธอจะต้องดูแลตัวเองดี ๆ หลังจากออกจากห้องขัง’ ในตอนนั้นเอง ในห้องส่วนตัวที่เคยเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวก็เงียบสงัดลง จนได้ยินเสียงเข็มหมุดตกกระทบพื้น ใบหน้าของฌอนยังคงเฉยเมยขณะที่เขาเคาะไพ่บนโต๊ะด้วยนิ้วของเขา เป็นเรื่องยากที่จะคาดเดาความรู้สึกบนใบหน้าของชายหนุ่ม และมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้สึกถึงกระแสอารมณ์ที่อยู่ภายในตัวของเขาเอง อาจจะเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนไม่ได้อยากเลิกกับเขา เมื่อลองคิดทบทวนดูดี ๆ แล้ว ก่อนหน้านี้เธอเคยรักเขามากจนเธอมองข้ามศักดิ์ศรีของตัวเธอเอง เธออาจจะยังตัดใจไม่ได้ ความจริงแล้วแคทเธอรีนเป็นคนใจอ่อน เขาว่ากันว่ายิ่งรักมาก ก็ยิ่งทุกข์มาก แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เขาโกรธมากจริง ๆ ที่ผู้หญิงคนนั้นมีฝีมือในเรื่องการหลอกผู้ชาย “ผมจะลองคิดดูอีกที ตอนนี้คุณกลับไปก่อนแล้วกัน” หลังจากที่เวลาดูเหมือนจะผ่านไปนานแสนนาน ในที่สุดฌอนก็ยอมเปิดปากพูดออกมา “คุณจะใช้เวลาคิดนานแค่ไหนคะ? ตอนนี้เคธี่ถูกขังมาแปดชั่วโมงแล้วนะ” “แปดชั่วโมงมันนานมาก เพราะเธอเป็นคนสำคัญอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนจั่วไพ่ขึ้นมาอีกครั้ง “ถ