บทที่ 97

หลังจากนั้นไม่นาน พ่อของอีธานก็โทรเข้ามาด้วยความโกรธ “แกนี่มันเป็นลูกที่ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ แกทำบ้าอะไรลงไป? แม้แต่น้าของแกก็ยังโกรธ และโกลเด้น คอร์ปอเรชั่นกำลังจะถอนการลงทุนออกไป กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้” ... รุ่งเช้าของวันต่อมา แคทเธอรีนได้รับโทรศัพท์จากเวสลีย์ “คุณพอจะมีเวลาว่างมาทานอาหารกลางวันด้วยกันไหมครับ? ผมอยากจะคุยกับคุณเรื่องวิลล่า” “ได้ค่ะ” “ผมจะขับรถไปรับคุณนะครับ” เวสลีย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ผมเกรงว่าคุณจะไม่รู้ทางไปร้านอาหาร” แคทเธอรีนทำได้เพียงตอบรับข้อเสนอของเขาเท่านั้น เวลาเที่ยงตรง รถของเวสลีย์ก็จอดรออยู่ที่ด้านล่าง เธอขึ้นไปบนรถแล้วเวสลีย์ก็ยื่นชานมให้กับเธอ “ผมขอโทษสำหรับเรื่องที่คุณถูกกล่าวหาเมื่อวานนี้” ชานมราคาไม่แพง ดังนั้นแคทเธอรีนจึงรับเอาไว้โดยไม่มีปัญหา “หลังจากที่ดิฉันเคยถูกญาติหักหลัง ดิฉันเชื่อว่าคุณเองก็คงรู้สึกไม่ดีเหมือนกันใช่ไหมคะประธานโลว์ยอนส์” "คุณฉลาดจริง ๆ" ดวงตาของเวสลีย์เต็มไปด้วยความขมขื่น แต่ก็ยังมีความชื่นชมจริงใจอยู่ในน้ำเสียง "อีธานทำผมผิดหวังจริง ๆ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน" แคทเธอรีนเองก็รู้สึกผิดหวังและคับแค้นใจไม่ต่าง