บทที่ 615

ฌอนกัดฟันแน่นพลางเดินไปหาแคทเธอรีน จากนั้นเขาจึงพูดขึ้นเสียงเรียบ “เธอพยายามยั่วฉัน” “คะ?” แคทเธอรีนประหลาดใจ ดวงตาสีเข้มที่มีเสน่ห์ของเธอเผยให้เห็นถึงความไร้เดียงสาและความสับสน เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าในตอนนั้นเธอดูเย้ายวนมากแค่ไหน “ฉันทำอะไร?” “เธอรู้ดีกว่าใครทั้งนั้น” ฌอนจ้องไปที่ดวงตาเป็นประกายของเธอและรู้สึกเยาะเย้ยเธออยู่ลึก ๆ นี่คือวิธีที่เธอใช้ยั่วยวนเขาจริง ๆ แคทเธอรีนพูดไม่ออก พลางมองต่ำลงไปโดยไม่รู้ตัว “เสร็จแล้วเหรอคะ?” ฌอนจ้องเขม็งไปที่เธอ ใบหูของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยที่เขาไม่รู้ตัว “แคทเธอรีน โจนส์ เธอคิดอะไรของเธอ? ไม่อายบ้างหรือไง?” แคทเธอรีนเลิกคิ้วขึ้น ปกติเขาก็เป็นคนเลวอยู่แล้ว ทว่าทำไมเขาถึงหูแดง? หรือเขาแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อย่างนั้นเหรอ? “ฉันแค่คิดว่าคุณไม่เห็นต้องไปที่แผนกบุรุษเวชศาสตร์เลย ซาร่าน่าจะเป็นคนไปหาหมอมากกว่า ในฐานะผู้หญิง พวกเธอไม่จำเป็นต้องมีความต้องการมากก็ได้ จากสภาพของคุณ เธอน่าจะพอใจนะ” “ซาร่าไม่เหมือนเธอ” ฌอนเยาะเย้ยเธอด้วยความไม่พอใจแม้จะจับใจความที่เธอพูดได้ ถึงจะพูดอย่างนั้น เขาก็ให้ซาร่ารอมาสามปี เธอ… จริง ๆ แล้ว เธอเหงาหรือเปล่า? คว