บทที่ 407

“แต่...” “ฉันจะจัดการเรื่องนี้ คุณจำได้ไหมว่าเชอรีนตายยังไง?” “ได้” แววตาของนิโคลาฉายแววโกรธแค้นออกมา “เขาจะมาโทษฉันไม่ได้ที่ฉันโหดร้าย ถ้าเขาเองก็โหดร้ายไม่ต่างกัน” “ตกลง” ... ในตอนเช้า แคทเธอรีนออกไปทำงานหลังจากที่รับประทานอาหารเช้าแล้ว เมื่อเธอเดินออกจากประตู เธอก็สังเกตเห็นว่าฌอนเดินตามหลังเธอมา ผู้ชายคนนั้นสวมชุดลำลองสีเบจและสอดมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋าด้วยท่าทางสบาย ๆ ผิวขาวของเขาสะท้อนเสน่ห์ของความเป็นผู้ใหญ่ออกมา วันนี้ลิฟต์ที่นำไปสู่เพนต์เฮาส์อยู่ในระหว่างการตรวจสอบความปลอดภัย ดังนั้นเธอจึงต้องใช้ลิฟต์สาธารณะ เธอชำเลืองมองใบหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะพิเศษกว่าคนอื่นจริง ๆไม่ว่าเขาจะสวมชุดอะไรก็ตาม “ทำไมคุณถึงยังตามฉันอยู่ล่ะคะ? ไม่ต้องไปเปลี่ยนชุดแล้วไปทำงานเหรอ?” “ผมจะเดินไปส่งคุณที่รถ” หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะเมื่อเธอได้ยินเสียงทุ้มต่ำของเขาที่แฝงไปด้วยความรัก เพราะเป็นช่วงเวลารีบเร่งไปทำงาน จึงทำให้ภายในลิฟต์มีผู้คนอัดแน่น โดยเฉพาะสาว ๆ ที่มาขึ้นลิฟต์ในช่วงเวลานี้ แคทเธอรีนสังเกตเห็นว่าผู้หญิงเกือบทุกคนที่เข้ามาในลิฟต์จะต