บทที่ 401

“ฉัน...” “นายไม่ได้ยินหรือไง? ภรรยาของฉันอยากให้นายออกไป ผู้ชายที่ชอบแย่งเมียชาวบ้านหน้าด้านเหมือนนายทุกคนหรือเปล่า?” ฌอนกระชับกอดแคทเธอรีนให้เข้ามาใกล้และพูดขึ้นเบา ๆ “ที่รัก นั่งสิครับ ผมจะปอกเปลือกลูกสนให้คุณต่อเอง” มีบางอย่างฉายแววผ่านดวงตาของเวสลีย์ในขณะที่เขามองหญิงสาวที่แนบอิงกับแผ่นอกของผู้ชายคนอื่น ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมไปด้วยความเคร่งขรึม ก่อนที่เขาจะหันหลัง แคทเธอรีนลอบถอนหายใจเมื่อเธอเงยหน้ามองร่างของชายที่เดินห่างออกไป เธออยากให้เวสลีย์รีบไปเร็ว ๆ เพราะเธอได้ตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่เคียงข้างฌอนแล้ว เธอรู้ว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ทั้งคู่จะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปกันใหญ่ในตอนนี้ที่เธอแต่งงานกับฌอนแล้ว “กินเมล็ดสนของคุณไปแล้วเลิกพูดถึงผู้ชายคนอื่น” เขาหันมามองหน้าเธอ “เวสลีย์เข้าใจยากกว่าที่คุณคิด...” “...” “ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าร่วมพิธีหมั้นนี้ได้ เขาไม่ใช่คนในเมืองแคนเบอร์ราและไม่ได้มีคนรู้จักมากนัก แต่ที่เขาสามารถมาปรากฏตัวที่นี่ในวันนี้ได้ ไม่ต้องพูดถึงการที่เขาได้นั่งร่วมโต๊ะที่สี่จากด้านหน้า คุณคิดว่าเขาหน่อมแน้มนักหรือไง?” แคทเธอรีนไม่มีอะไ