บทที่ 297

โดยไม่แม้แต่จะมองเขา แคทเธอรีนเดินตรงไปที่ห้องครัวเพื่อหาอุปกรณ์ทำความสะอาด แม้จะค้นหาเป็นเวลานาน เธอก็ไม่พบอะไรเลย เธอเดินไปที่ระเบียง ฌอนนั่งบนโซฟามาสักพักแล้ว และใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอไม่ต่อว่าเขาที่มอบที่ดินให้เฟอร์กัส วิคส์ ทันทีที่เธอเห็นเขา? ทำไมเธอไม่ขอร้องเขา? ท่าทางของเธอต่างจากที่เขาจินตนาการไว้ และเขาลุกขึ้นอย่างเย็นชาเพื่อเดินมาหาเธอ ในที่สุดแคทเธอรีนก็พบไม้กวาดที่ระเบียง เมื่อเธอหันกลับมา เธอก็ชนเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างแรง จมูกของเธอเจ็บราวกับว่ามันจะหัก “คุณชายใหญ่ คุณกำลังทำอะไร” “นั่นเป็นสิ่งที่ผมควรจะพูด” ฌอนรู้สึกเหมือนถูกเธอวางยาพิษ เขาหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อไม่เห็นเธออารมณ์เสีย “ไม่ใช่คุณบอกว่า ให้ฉันทำความสะอาดที่นี่เหรอคะ? ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ฉันแค่อยากจะทำเรื่องนี้ให้เสร็จและไปนอน กรุณาอย่าขวางทางด้วยค่ะ” แคทเธอรีนเดินไปรอบ ๆ ตัวเขาและเริ่มทำความสะอาดห้องนั่งเล่นอย่างจริงจัง ฌอนมองดูเธอกวาดพื้นอย่างระมัดระวัง และอยากจะรีบเข้าไปโยนไม้กวาดทิ้งจริง ๆ ผู้หญิงโง่คนนั้น! เธอคิดจริง ๆ เหรอ ว่าเขาเรียกเธอมาที่นี่เพื่อทำความสะ