บทที่ 172

รีเบคก้าเป็นคนไม่ดี เธออาจจะหมายหัวแคทเธอรีนเอาไว้ก็ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ซัมมิทไม่มีอำนาจอะไรแล้ว โดยไม่คิดลังเลเลยแม้แต่น้อย เวสลีย์มุ่งหน้าไปยังห้องส่วนตัวที่รีเบคก้าออกมา เขาลองหมุนลูกบิดดู แล้วก็ต้องพบว่าห้องถูกล็อกเอาไว้ เมื่อยืนอยู่ใกล้ประตู เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้องออกมา เป็นแคทเธอรีน โธ่เว้ย! เขายกเก้าอี้ที่อยู่ริมทางเดินขึ้นแล้วกระแทกกับประตูให้เปิดออก เมื่อเขาบุกเข้าไป เขาเห็นผู้ชายสองคนกำลังกดแคทเธอรีนลงกับพื้น เสื้อของเธอถูกฉีดขาดหลุดลุ่ยไปหมด เธอดิ้นรนต่อสู้อย่างสุดกำลังจนใบหน้าแดงก่ำ “แกเป็นใคร?” ท่าทางของพวกบอดี้การ์ดเปลี่ยนไป เวสลีย์วิ่งเข้าหาพวกมันแล้วต่อยพวกมันจนล้มลงกับพื้น เมื่อรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเริ่มไม่ถูกต้อง ผู้ชายพวกนั้นจึงฉวยโอกาสแล้วหลบหนีไป เวสลีย์ไม่มีเวลามากพอที่จะตามจับพวกมัน เขาวิ่งเข้าไปหาแคทเธอรีนทันทีและอุ้มเธอขึ้นมา เมื่อได้กลิ่นกายของผู้ชายที่เล็ดรอดออกมาจากร่างกายของเวสลีย์ แคทเธอรีนถลาเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ ผู้ช่วยของเวสลีย์เข้ามาภายในห้องแล้วมองภาพตรงหน้า เขารีบปิดประตูแล้วออกไป เวสลีย์รู้สึกกังวลใจ แ