บทที่ 134

หลังจากที่ฌอนรับประทานอาหารหมดไปสามจาน เจ้าฟัดจ์ก็เข้ามาหาเขาพร้อมกับลูกแมวทั้งสามตัว “พวกเด็ก ๆ มีชื่อกันหรือยังคะ?” แคทเธอรีนถามขึ้นหลังจากที่เธออุ้มลูกแมวขึ้นมาหนึ่งตัว “ยังไม่มี” เขามองไปที่ผู้หญิงคนนั้นสลับกับลูกแมวก่อนจะพูดขึ้นทันที “แต่ตอนนี้ผมคิดออกแล้ว จะเรียกพวกมันว่าแคท เอรีน แล้วก็โจนส์” แคทเธอรีนอึ้งไป “ทำไมคะ?” “มันผุดขึ้นมาในหัวผมเอง มันง่ายแล้วก็เหมาะดี” เขาพูด จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงาน ป้าลินดาเดินเข้ามาพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เป็นคู่รักหนุ่มสาวที่น่ารักดีนะคะ” “...” ‘สายตาของป้าลินดายังดีอยู่ใช่ไหมคะ? ป้าแสดงความคิดเห็นแบบนั้นออกมาได้อย่างไร?’ เธอไม่กล้าพูดคุยกับป้าลินดาหลังจากที่เคยคุยกันไปแล้วก่อนหน้านี้ ในตอนนั้นเอง เธอรีบขึ้นไปข้างบนแล้วย้ายสัมภาระของเธอไปที่ห้องพักสำหรับแขก เวลา 22:00 น. เธอสังเกตเห็นว่าฌอนยังไม่ออกจากห้องทำงาน บางทีเขาอาจจะมีปัญหาบางอย่างเกี่ยวกับคดีของเธอในชั้นศาล มันเป็นเรื่องท้าทายจริง ๆ ด้วยความรู้สึกเป็นห่วง เธอจึงทำโจ๊กข้าวโอ๊ตไปให้เขา หญิงสาวเคาะประตูห้องทำงาน “เข้ามา” หญิงสาวเดินเข้ามาพร้อมกับโจ๊กข้าวโอ๊ต เมื่อได้รับอนุญา