บทที่ 97

เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่ง เธอจะชดใช้ด้วยร่างกายของเธอ... เอ่อ... จิตใจของเขาเต็มไปด้วยภาพร่างกายของเธอโดยไม่รู้ตัว มือของเขาซึ่งถือแก้วไวน์ลอยอยู่กลางอากาศขณะที่เขาจ้องมองเธอด้วยความสับสน ชินี Yales กัดริมฝีปากที่สั่นเทาและจ้องกลับมาที่เขา เธอกำหมัดและกระซิบอย่างขี้อาย “คุณช่วย... เธอฟังดูเหมือนลูกแมว เกาหัวใจของเขาด้วยอุ้งเท้าเล็กๆ ของเธอ พนักงานเสิร์ฟมาเสิร์ฟอาหาร "ไปกินข้าวกันก่อน" เขายิ้มและยกแก้วในมือขึ้น ชินี มองไปที่ชายตรงหน้าและกระพริบตา เธอบีบรอยยิ้มจอมปลอมออกมา "ตกลง!" นางไม่หิว เลย แต่เธอยังต้องกิน ท้ายที่สุดเธอขอความช่วยเหลือจากเขา เขาเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะหันไปหา เธอเคี้ยวอาหารในปากเบา ๆ แต่ไม่ได้กลืนลงไปหลังจากผ่านไปนาน เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าอาหารไม่เหมาะกับรสนิยมของเธอหรือไม่ ชินี พยายามกลืนอาหารเข้าปากอย่างดีที่สุด จากนั้นเธอก็จิบไวน์แดงต่อหน้าเธอ เธอหลับตาลง ขนตายาวปกปิดอารมณ์ในดวงตาของเธอ มันเป็นอาหารเย็นที่ค่อนข้างอึดอัด ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่เขาจ่ายเงินแล้ว เชนี่ก็ยืนขึ้น ชาร์ลส์ Hanks เอื้อมมือออกไปและโอบไหล่ของเธออย่างเป็นธรรมชาติ ท่าทางง่ายๆ ของเขาทำให้ ชินี