บทที่ 29: จานหรู

ในรถแท็กซี่ “ช่วยโทรหาซันนี่หน่อยได้ไหม โทรศัพท์ของฉันแบตหมด บอกเธอว่าฉันมารับคุณแล้ว” ชินี เยลส์ ซึ่งนั่งอยู่ฝั่งที่นั่งผู้โดยสารหันกลับมาพูดกับเขาอย่างรวดเร็ว “ขออภัยด้วย โทรศัพท์ของผมก็แบตหมดด้วยเหมือนกัน” “แบตหมด?” ชินีขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูด “ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยคุณหาที่พัก จากนั้นฉันจะพาคุณไปหาซันนี่” เธอกล่าวเสริม “แต่... ผมหิว” จู่ๆ เขาก็พูดขึ้น ชินีอึ้งไป หิว? เมื่อมองดูเวลาก็สิบเอ็ดโมงแล้ว ก็จริง ตอนนี้เขาควรจะหิวแล้วล่ะ อย่างไรก็ตาม เธอยังไม่ได้ติดต่อซันนี่ไปเลย! “พาผมไปกินมื้อกลางวันก่อนได้ไหม” เด็กหนุ่มถาม เขายิ้มและรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของเขาก็ยิ่งเจิดจ้าขึ้นไปอีก “ตกลง ไปกินข้าวกันก่อน แล้วเราจะโทรหาซันนี่ คุณชอบกินอะไร ฉันเลี้ยงเอง!” ชินีพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมคิดถึงอาหารในบรุคลินมานานแล้ว!” ชินีไม่พูดอะไร สำหรับเธอดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพื่อนของซันนี่มาที่บรุคลิน อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไปในอีก 40 นาที “อาหารในร้านนี้อร่อยมาก” เด็กหนุ่มกล่าว เขานั่งลงและยื่นเมนูให้เธอ ชินีกัดริมฝีปากและขมวดคิ้ว เมื่อมองดูจานที่เขาสั่งซึ่งมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งหมื่นบาท เธอ