บทที่ 700

เนื่องจากเขาดูไม่ดีแน่ถ้าเขาไม่ไปเอาขวดน้ำในคราวนี้ เจอรัลด์กับมาร์เวนจึงออกจากหอประชุมไป ในใจของเขา เจอรัลด์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ชื่อของเขาไม่ได้ถูกเรียกให้ออกไปก่อนหน้านี้ ในฐานะผู้บริจาาคสูงสุดคนนั้น ในทางกลับกัน มินดี้กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขณะที่เธอเฝ้ามองเจอรัลด์และมาร์เวนออกจากห้องโถงไป “เฮ้ แจสมิน? เมื่อเจอรัลด์เดินผ่านฉันไป ฉันสามารถรู้สึกได้ว่าหัวใจของฉันเต้นรัวอย่างแรง! ให้ตาย วินาทีนั้น ฉันยังคิดที่จะอยากให้เขาอยู่เคียงข้างฉันอีกด้วยซ้ำ! ความรู้สึกนั้นคืออะไรกันเนี่ย…? แม้พวกเราไม่ได้คุ้นเคยกันกับเขาจริง ๆ แต่ทำไมเขาถึงดูคุ้นเคยขนาดนี้ล่ะ…?” มินดี้กระซิบ “ฉันเข้าใจที่เธอหมายถึง แม้เขาจะแต่งตัวเหมือนคนปกติคนหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเป็นแบบนั้นแน่นอน! แต่พวกเราก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของเขาเหมือนกัน…” แจสมินตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า ขณะที่พวกเธอทั้งคู่ยังคงพูดคุยถึงเจอรัลด์ต่อไป ผู้ชายทั้งหกคนนั้นก็กำลังขนย้ายขวดน้ำกลับไปที่หอประชุมกันแล้ว พวกเขายังคงได้รับมอบหมายให้แจกจ่ายขวดน้ำให้กับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน และคนทำงานสองสามคนที่เกี่ยวข้องในง