บทที่ 6
ในขณะเดียวกัน ภายในห้องที่หรูหราที่สุดในบ้านพัก ชายวัยกลางคนที่เปล่งประกายด้วยความน่าเกรงขามกำลังสังสรรค์กับกลุ่มคุยธุรกิจกันอยู่
เขาคือเจ้าของบริษัทเมย์ แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นซึ่งตั้งอยู่ที่ย่านธุรกิจเมย์เบอร์รี่ และนี่ทำให้เขากลายเป็นบุคคลที่รวยที่สุดในเมืองเมย์เบอร์รี่ ไปโดยปริยาย
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ทุกคนรู้สึกแปลกใจขึ้นมา
นั่นเป็นเพราะว่าทันทีที่คุณไลล์ กดรับโทรศัพท์ เขายืนขึ้นด้วยความตกใจสุดขีดก่อนจะวิ่งออกห้องไปอย่างลนลาน
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณไลล์กัน?”
ทุกคนไม่เข้าใจการกระทำของเขาเลยสักนิด
ที่เค้าเตอร์ส่วนหน้า เซบาสเตียนยังไม่ทันเข้าไปที่ห้องของเขาแต่กับเห็นเจอรัลด์ กลับเข้ามาที่บ้านพักอีกครั้ง เขาทนไม่ได้ที่จะยื่นมือช่วยเจน ในการกันเจอรัลด์ออกไป
“คุณเจน ทำไมโทรหาหน่วยรักษาความปลอกภัยหละ? ไม่มีทางไหนที่จะจัดการกับคนบ้านนอกเช่นเขาเหรอ!”
เซบาสเตียนยิ้มอย่างเยือกเย็นให้เจอรัลด์
เจนพยักหน้าเห็นด้วยก่อนที่จะโทรเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เข้ามาช่วย
“หยุดนะ!”
ในเวลานี้ แซครีบวิ่งไปที่ห้องรับรองส่วนหน้าอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
ทุกคนรู้สึกอึ้ง!
“ไลล์...คุณไลล์?”
เจนและคนอื่น ๆ ที่เหลือตกใจไปตามๆกัน
เซบาสเตียน รีบกล่าวทักทายแซคด้วยมารยาทที่เคารพนับถือ “สวัสดีครับ ลุงไลล์ ผมเซบาสเตียน เลวิส พ่อของผมคือ เจคอป เลวิส เราได้พบกันแล้วที่งานเลี้ยงรับรองครั้งก่อน”
เซบาสเตียนเดินรี่ไปทักทายเขาทันที
โดยไม่คาดคิด แซคไม่แม้แต่จะหันไปมองเขา
อย่างไรก็ตาม เขาเดินตรงไปที่เจอรัลด์
แถมยังผลักเจนและผู้หญิงคนอื่นๆออกไปด้วยท่าทีที่หยาบคาย
“คุณคือเจอรัลด์ใช่ไหม?” แซคถามด้วยน้ำเสียงที่เคารพ
เจอรัลด์ พยักหน้าตอบรับ “ใช่ ผมเอง”
“งั้น คุณก็รู้จักเจสสิก้าด้วยใช่ไหม?”
“พี่สาวผมเอง!” เจอรัลด์ตอบกลับทันที
แซคโค้งทักทายเก้าสิบองศาด้วยความเคารพต่อหน้าเจอรัลด์
“สวัสดีครับ คุณคลอฟอร์ด ผมแซคครับ!”
“ครับ”
นี่ทำให้เจนและคนอื่นๆประหลาดใจตามๆกัน
ยิ่งกว่านั้นเซบาสเตียนรู้สึกตกใจมากในเวลานี้
คุณไลล์ก้มหัวให้คนบ้าน ๆ อย่างเขาจริงเหรอ?
เขาเป็นใครกัน?
เจอรัลด์เองก็งงงวยเช่นกันในเวลานี้ เขารู้ว่าพี่สาวของเขาคือเจ้าของแห่งย่านธุรกิจนี้แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่สาวจะเป็นบุคคลที่สำคัญด้วยที่นี่ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจริง ๆ แล้วอำนาจของพี่สาวจะทำให้แซคปฏิบัติกับเขาได้อย่างชอบธรรมเพียงนี้
ด้วยความสัตย์จริง เจอรัลด์เองยังไม่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในฐานะลูกหลานรุ่นที่สองของครอบครัวเศรษฐีสักเท่าไหร่!
อีกอย่าง เขายังไม่ค่อยเชื่อว่าย่านธุรกิจแห่งนี้จะเป็นของเขาจริง ๆ
“เอ่อ คุณไลล์ พี่สาวผมได้ขอให้ผมมาที่นี่เพื่อเซ็นเอกสารบางอย่าง” เจอรัลด์ตอบอย่างสุภาพ
“ครับ คุณคลอฟอร์ด เราต้องการให้คุณเซ็นหนังสือต่ออายุสัญญา ย่านธุรกิจนี้รวมไปถึงบ้านนี้เป็นของคุณกับพี่สาวคุณ ผมอยากจะไปเยี่ยมคุณมานานแล้วแต่พี่สาวคุณไม่อนุญาตให้ผมไป”
แซคเช็คเหงื่อที่หน้าผากเขาอย่างรวดเร็ว
เขามีความสุขมากที่เจอรัลด์พูดสุภาพมากกับเขา
อย่างไรก็ตาม เจนกับเซบาสเตียนรู้สึกงุนงงไปชั่วขณะ
อะไรนะ?
เจ้าคนยากไร้นี่เป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่หรอกเหรอ?
จริง ๆ แล้วเขาคือเจ้าของเวย์แฟร์ เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นเหรอนี่?
“พูดมา! ใครที่ไล่คุณคลอฟอร์ดไปก่อนหน้านี้?” แซคหันมาถามพร้อมกับสายตาที่กราดมองผ่านกลุ่มคนด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น
สถานะที่แท้จริงของเจ้าของตัวจริงแห่งเวย์แฟร์ เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น เจสสิก้า เป็นบุคคลสำคัญและเธอคือเหตุผลที่ทำให้แซคมีความสุขกับการใช้ชีวิตในปัจจุบัน
ตอนนี้ ลูกน้องเขาเกือบจะไล่เจ้านายคนสองออกจากตึกนี้!
ถ้าเจสสิก้ารับรู้ถึงเรื่องนี้เข้า เขาเกรงว่าจะต้องกลับไปใช้ชีวิตที่ลำบากลำบน ยามคำ่คืนอีกแล้วงั้นหรอ?
ตอนนี้เจนรู้สึกยุ่งยากใจอย่างมากและทำได้เพียงก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าแม้แต่จะแหงนหน้ามองหรือพูดสักคำ
ตอนนี้เอง เซบาสเตียนยังคงสงสัยถึงสถานะของเจอรัลด์อยู่ดี “ลุงไลล์ ลุงแน่ใจนะว่าไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง เป็นไปได้ไงที่เจ้าบ้านนอกนี่จะเป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่นี้?”
แปะ!
แซคตบฉาดลงบนหน้าของเซบาสเตียนพร้อมกับที่เขาได้ยินว่า “เจ้างั่ง! เมื่อกี้พูดว่าไงนะ?”
“ขอโทษครับ ลุงไลล์ ผมไม่ได้พูดอะไร...”
เซบาสเตียนยกมือปิดหน้าและรู้สึกเต็มไปด้วยความเศร้าใจในเวลานี้
ถึงแม้ว่าพื้นหลังเขาจะมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่เมื่อเทียบกับแซคเขาแทบจะไม่มีอะไรเลย
“พวกผู้ชาย โยนผู้ชายนี้ออกไปที่นี่เดี๋ยวนี้!”
“ครับ คุณผู้ชาย!”
หน่วยรักษาความปลอดภัยเร่งรีบขึ้นมาทันทีก่อนจะผลักเซบาสเตียนและดาราสาวเกรดบีออกจากบ้านทันทีทันใด
ช่างน่าอับอายขายขี้หน้า! วันนี้เซบาสเตียนรู้สึกอับอายอยางมากจริงๆ!
เจอรัลด์ยืนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเงียบๆแต่ยังคงไม่พูดอะไร
เขาไม่คิดว่าแซคจะซื่อสัตย์ถึงเพียงนี้แม้ว่าเขาดูเจ้ากี้เจ้าการก็ตาม!
เห้อ!
หลังจากนั้น เจอรัลด์ตามแซคกลับไปที่บ้านพัก
แซคพาเจอรัลด์เดินชมรอบ ๆ บ้านพักอย่างรวดเร็วพร้อมกับพูดแนะนำเกี่ยวกับตัวเองคร่าว ๆ
เวลานี้เอง ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจได้ว่าแซคกับภรรยาเขาเคยขายขนมที่ร้านเล็กๆมาก่อน
คล้าย ๆ กัน เจสสิก้าก็เคยยากจนมาก่อนในอดีต
ในตอนนั้น เจสสิก้าไม่มีเงินเลยจนแทบจะอ้อนวอนขออาหารกินจากแซคและภรรยา แต่ในช่วงเวลานั้นพวกเขาได้หางานให้เธอแทน
หลังจากนั้น เมื่อเจสสิก้าสามารถเอาชนะความยากลำบากและได้กลายมาเป็นบุคคลที่ร่ำรวยอย่างมาก เธอคือคนที่ให้ตำแหน่งงานปัจจุบันแก่แซค
ดังนั้น เหตุผลเดียวที่ทำให้แซคได้กลายมาเป็นบุคคลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลในเมืองเมย์เบอร์รี่แห่งนี้เป็นเพราะว่าครอบครัวคลอฟอร์ดนั่นเอง!
หลังจากนั้น เจอรัลด์ได้เซ็นหนังสือต่ออายุและเขาตระหนักว่าร้านส่วนใหญ่ตรงย่านการค้าเมเบอร์รี่ ได้ถูกจดทะเบียนภายใต้ชื่อของเขาเอง ดังนั้น คงไม่ได้ดูโอ้อวดเกินไปที่จะบอกว่าเขาเป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่
เจอรัลด์ไม่เคยนึกฝันมาก่อนว่าเขาจะได้มาเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลและยิ่งใหญ่เพียงนี้!
จากนั้น แซคได้จัดโต๊ะไว้ให้เจอรัลด์ในห้องส่วนตัวของเขา
เนื่องจากเขายังไม่ได้ทานข้าวมาตลอดวัน ในเวลานี้เจอรัลด์รู้สึกหิวขึ้นมานิดๆ
ขณะเจอรัลด์กำลังทานอาหาร แซคยิ้มและพูดขึ้นมา “คุณคลอฟอร์ด ทานให้อร่อยนะครับ ทานเสร็จแล้วให้ผมพาไปดูงานส่วนอื่นๆนะครับ นายหญิงคลอฟอร์ดสั่งผมมาเพราะเธออยากให้คุณคุ้นเคยกับกิจการของครอบครัวเร็วขึ้น เท่าที่คุณจะทำได้ ดังนั้นคุณจะได้ใช้ชีวิตในฐานะทายาทรุ่นที่สองและทิ้งอดีตไว้ข้างหลัง”
หลังจากนั้น ความคิดนึงแวบขึ้นมาในหัวแซคอย่างทันที
“เดี๋ยวผมมานะครับ คุณคลอฟอร์ด”
หลังจากนั้น เขาเดินออกจากห้องไปเพื่อโทรหาใครบางคนและพูดประโยคธรรมดาสั่นๆว่า “ฉันต้องการให้ทุกคนขึ้นมานี่หน่อย”
จากนั้น เขาเดินไปชั้นล่างอย่างทันที
เจอรัลด์ไม่รู้ว่าผู้จัดการมีธุระอะไร เขาหิวอย่างมากและรีบกินหอยเป่าหื้อออสเตรเลียนที่จัดมาให้เขา
ประตูห้องส่วนตัวเขาถูกผลักเปิดทันทีทันใดขณะที่เขากำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
หลังจากนั้น สาวสวยประมาณ 5-6 คนเดินเข้ามาในห้อง
เป็นเจนกับสาวสวยอื่นๆแผนกต้อนรับนั่นเอง
ในเวลานี้ พวกเธอมองเจอรัลด์ด้วยกริยาที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ยิ่งกว่านั้นเจนยังส่งยิ้มหวานเยิ้มให้เจอรัลด์และพูดขึ้นมาว่า “คุณคลอฟอร์ด ดิฉันรู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จริงๆค่ะ”
“ขออภัยด้วยค่ะ คุณคลอฟอร์ด!”
สาวสวยคนอื่นๆรีบโพล่งขึ้นมาทันที
“พวกคุณมาทำอะไรที่นี่กัน?”
ด้วยสัตย์จริง ถึงแม้ผู้หญิงกลุ่มนี้ได้ดูถูกเขาตรงแผนกต้อนรับส่วนหน้ามาก่อน เขาเองไม่ได้ติดใจอะไรกับพวกเธอ
เขาคิดแค่ว่าอยากจะทำงานให้เสร็จเพื่อพี่สาวเขามากกว่า
จากนั้นเขาต้องการจากไปทันที
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าแซคได้ดุพวกเธอไปก่อนแล้ว
“พวกเรามานี่เพื่อรับใช้คุณ คุณคลอฟอร์ด พวกเราเต็มใจที่จะทำอะไรก็ตามที่คุณต้องการตราบเท่าที่คุณจะให้อภัยเราได้ คุณคลอฟอร์ด” เจนพูดขึ้นมา
สาวสวยทั้งหลายที่มาทำงานที่เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น มีจุดประสงค์แท้จริงอย่างเดียวคือได้แต่งานกับผู้ชายรวยๆ
ดังนั้น พวกเธอแน่นอนที่จะใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์โดยคุณไลล์ได้ให้พวกเธอแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นและสร้างสัมพันธ์อันดีกับเจอรัลด์
ถึงแม้ว่าพวกเธอไม่ได้รู้สึกผิดจริง ไ ก็ตาม แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่ต้องรีบเร่งขึ้นมานี่ทันที
ชายหนุ่มที่ร่ำรวยงั้นหรอ?
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอคือเศรษฐีตัวจริง! เขาคือบุคคลที่ร่ำรวยและมีอำนาจที่สุดในย่านนี้!
เจอรัลด์อึ้งเมื่อได้ยินคำอธิบายของของเธอ
ผู้หญิงหกคน?
นี่มันน่าตะลึงเกินไป
เจอรัลด์ตะลึงงัน ตอนนี้เอง เจนนำรีโมทออกมาก่อนจะชี้ไปที่ผนัง
จากนั้น ผนังผ้าทั้งหมดได้เคลื่อนแยกจากกันเหมือนกับผ้าม่านและสิ่งที่ปรากฏต่อสายตาเจอรัลด์คือสระว่ายน้ำขนาดใหญ่
เช่นนั้น มีอีกห้องลับนึงในนี้!
หลังจากนั้น สาวสวยทั้งหมดรวมถึงเจนรีบถอดกระโปรงออกอย่างรวดเร็ว
ยิ่งกว่านั้นเจนถอดเสื้อชั้นในเธอออกขณะนั่งลงข้างๆเจอรัลด์ในขณะที่เจอรัลด์แทบจะเสียการควบคุมและตอบรับการยั่วยวนนี้ โทรศัพท์เขาดังขึ้น
พี่สาวเขานั่นเอง
เจอรัลด์ระงับอารมณ์และพูดขึ้น “ครับ พี่ ผมเพิ่งมาถึงสักพักหนึ่ง“
หลังจากนั้น เขาวิ่งออกห้องไปทันที
กลายเป็นว่าพี่สาวเขาโทรมาเพื่อถามเขาเกี่ยวกับการต่ออายุสัญญา จากนั้น เจสสิก้ายังบอกให้เขารีบปรับตัวในการเป็นเศรษฐีและแนะนำให้เขาละทิ้งสิ่งที่ทำให้เขาชินกับความยากจนนั้น
หลังจากเขาวางสาย เจอรัลด์คิดว่าเขาควรจะกลับไปที่ห้องไหม
ขณะที่เขาช่างใจอยู่นั้น เขานึกถึงอดีตขึ้นมาถึงวันเหล่านั้นตอนที่เขาเดทกับซาเวีย ตอนนั้น เจอรัลด์ รักซาเวียอย่างลึกซึ้งและเป็นเหตุผลนึงที่ว่าทำไมเขาให้เกียรติเธอและไม่มีความสัมพัธ์เกินเลยระหว่างพวกเขาเลยสักครั้ง
เจอรัลด์รู้สึกปวดแปลบขึ้นมาในใจเมื่อนึกถึงซาเวีย
ถ้าซาเวียค้นพบว่าเขาน่ำรวยแล้วตอนนี้ เธอจะอยากเปลี่ยนใจและเลือกกลับมาหาเขาแทนไหม?
ฮึ!
ทันทีทันใดนั้นเขาคิดถึงช่วงเวลาที่พวกเขาสองคนจับมือถือแขนขณะเดินไปโรงอาหาร ห้องสมุด และที่ต่างๆที่พวกเขาใช้เวลาร่วมกัน
ในตอนนี้เอง ความปั่นป่วนกะตือรือร้นของเขาลดฮวบลงเพราะเขาไม่ต้องการมีครั้งแรกที่ไร้ค่า
หลังจากนั้น เจอรัลด์ตัดสินใจไม่กลับไปในห้องและได้โทรหาแซคเพื่อบอกว่าเขาจะกลับออกไปก่อน
หลังออกจากวิลล่า เจอรัลด์ได้เดินชมรอบ ๆ ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่คนเดียว
ทุกคนที่เดินบนถนนเส้นนี้มีแต่หนุ่มสาวแต่งตัวดีหรือไม่ก็เจ้าของกิจการที่เดินเข้าๆออกๆตามสถานประกอบการต่างๆ
เขาเป็นเจ้าของย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ เขาไม่ควรรู้สึกต่ำต้อยอีกต่อไป!
เจอรัลด์ต้องคอยเตือนตัวเองเกี่ยวกับความจริงนี้
ในตอนนี้เอง น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆหูเขา
“เจอรัลด์!”
เมื่อเจอรัลด์หันกลับไปดู เขาเห็นนาโอมิกับอลิสกำลังยืนอยู่ด้านหน้าทางเข้าบาร์คาราโอเกะ
ยังมี แดนนี่ บลอนด์ดี้ และเด็กผู้ชายคนอื่นๆก็อยู่ที่ด้วย
“นี่ เจอรัลด์ นายจริงๆหรอ! นายบอกว่ากลับหอพักไปแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมาที่ย่านการค้าเมย์เบอร์รี่นี้แทนโกหกฉันทำไม?”
นาโอมิวิ่งไปหาเจอรัลด์ก่อนที่เธอถามคำถามเขาด้วยสีหน้าที่โมโห
เจอรัลด์พูดไม่ออกไปชั่วขณะ