บทที่ 452

ลิเลียนมองไปที่เจอรัลด์อย่างกล่าวตำหนิ “นายทำได้ค่อนข้างดี แต่ฉันไม่ต้องการให้นายมาแตะต้องฉัน นายคิดจริง ๆ ว่าฉันเป็นแฟนสาวของนายหรือไง?” “โอ้? เช่นนั้น ตอนนี้ที่เฮเวิร์ดจากไปแล้ว พวกเราควรทำยังไงล่ะ?” เจอรัลด์ที่รู้สึกงงงวยถามขึ้นมา “ฮึ่ม! ไม่ต้องกังวล เขาจะกลับมาหาฉันแน่…หนึ่ง สอง สาม…” ลิเลียนนับนิ้วของเธอเมื่อทันใดนั้น เสียงของชารอนดังผ่านไหล่ของเธอขึ้นมาฉับพลัน “เฮเวิร์ด นายจะทำอะไร?” “ลิเลียน มีบางอย่างที่ฉันอยากจะเคลียร์กับเธอ ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉันตอนนี้ แต่ฉันยอมรับว่าฉันผิดไปแล้วที่ไม่ได้ปกป้องเธอตอนที่ชารอนตีเธอเมื่อวาน ฉันรู้สึกเสียใจกับมันมาตลอด ฉันหวังอย่างใจจริงว่าเธอจะให้โอกาสฉัน ฉันอยากจะพิสูจน์ว่าฉันโดดเด่นกว่าและมีความสามารถเมื่อเทียบกับเศรษฐีใหม่อย่างเจอรัลด์!” เฮเวิร์ดตอบ น้ำเสียงของเขาโศกเศร้า ฟังดูถ่อมตัวกว่าที่เขามักจะเป็นอยู่เสมอ เห็นได้ชัด ความเชื่อมั่นในตนเองของเขาลดลงอย่างสิ้นเชิง ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยนับถือเอาไว้อย่างสูง เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมอย่างมากต่อลิเลียนขณะที่เขาเฝ้ามองฉากที่คลี่คลายอยู่ด้านข้าง “แต่ฉันมีเจอรัลด์อยู่แล้ว ผู้ช